Wie herkent deze pijnklachten?
Geplaatst: Vr 02 Jan 2015, 15:36
Beste forumleden, is er iemand die onderstaande pijnklachten herkent? Het zijn niet de typische Lyme-pijnklachten. Over wat ik heb, heb ik heb nog nooit ergens gelezen. Ik zou zo blij zijn met herkenning!!!
Alvast dank voor het reageren!
Groetjes, Paula
Pijngrens lokaal verlaagd
Al 20 jaar heb ik merkwaardige pijnklachten. De pijn ontstaat door ‘niets’: een beweging die ik al honderd keer gemaakt heb veroorzaakt ineens pijn. Het lijkt of dan de pijngrens voor die plek wordt verlaagd, er ontstaat wat ik een ‘pijnplek’ noem. Voor deze specifieke plek veroorzaken bewegingen of tastprikkels die geen pijn horen te doen, nu wel een pijnprikkel.
Let op: ik heb niet continu pijn. Alleen als ik boven de pijngrens van zo’n plek kom gaat het zeer doen, maar dat is een mild schrijnende pijn die prima uit te houden is. (Tenminste, als ik stop met de beweging die de pijn veroorzaakt. Stop ik daar niet mee, dan gaat het steeds meer pijn doen.) Door rust trekt de pijn langzaam weg (soms in uren, soms in dagen, maar het kan ook weken of maanden duren).
Echter, ontzie ik de pijnplek niet, dan gaat de pijngrens van zo’n plek nog verder omlaag, tot in het absurde.
Pijngrens weer omhoog krijgen
De pijn reageert niet op pijnstillers (noch paracetamol, noch Lyrica, noch Normast). Het enige dat de pijngrens weer (een beetje) omhoog krijgt, is de pijnplek langdurig ontzien. Daardoor zit ik met tal van fysieke beperkingen, het is invaliderend.
In periodes dat mijn conditie verbetert kan de pijngrens heel langzaam verder omhoog gaan. In mijn beste tijd, toen ik leek te genezen (2008 – 2010), waren zelfs vrijwel alle pijnplekken genezen. Echter, toen ik weer eens instortte had ik ze binnen twee weken allemaal terug, met zelfs nog een paar nieuwe erbij.
Niet passend in het beeld van neuropatische pijn:
- Niet zeer pijnlijk
- Wel afhankelijk van beweging en belasting, niet continu aanwezig.
- Geen spontane aanvallen
Om een beeld te geven hier wat van die plekken:
- Onderarmen en biceps. Hierdoor kan ik weinig met mijn handen en armen doen. Fijn motorische bewegingen kunnen maar zeer beperkt, tillen en kracht zetten gaan vrijwel niet. Concreet: ik kan een beetje typen, ik kan (stukje voor stukje) afwassen.
- Kuiten. Binnenshuis kan ik net genoeg lopen, buitenshuis zit ik in de rolstoel.
- Stembanden. Van praten gaan mijn stembanden pijn doen. Als ik een dag mijn stem gebruikt heb moet ik twee dagen zwijgen om weer te herstellen. Zou ik dat niet doen, dan raak ik mijn stem kwijt. Ik heb al eens vier jaar alleen maar kunnen fluisteren (en ook dat slechts twee keer per week).
- Tong verdraagt geen hitte of kou, alleen lauw. (Ik heb hem een keer verbrand en toen is het een pijnplek geworden.)
- Ogen overgevoelig voor licht. Ik draag constant 1 of 2 zonnebrillen en heb de gordijnen dicht. Als ik buiten ben op heldere dagen moet ik regelmatig mijn ogen dicht houden.
- Trommelvliezen gaan pijn doen van harde geluiden. In gezelschap heb ik rechts een oordopje in en soms links ook.
N.B. Overgevoeligheid voor licht en geluid worden gezien als symptomen van Lyme. Ik vraag me echter af of dat dezelfde overgevoeligheid is als die ik heb. Die van mij is overduidelijk een manifestatie van mijn pijnsyndroom.
Alvast dank voor het reageren!
Groetjes, Paula
Pijngrens lokaal verlaagd
Al 20 jaar heb ik merkwaardige pijnklachten. De pijn ontstaat door ‘niets’: een beweging die ik al honderd keer gemaakt heb veroorzaakt ineens pijn. Het lijkt of dan de pijngrens voor die plek wordt verlaagd, er ontstaat wat ik een ‘pijnplek’ noem. Voor deze specifieke plek veroorzaken bewegingen of tastprikkels die geen pijn horen te doen, nu wel een pijnprikkel.
Let op: ik heb niet continu pijn. Alleen als ik boven de pijngrens van zo’n plek kom gaat het zeer doen, maar dat is een mild schrijnende pijn die prima uit te houden is. (Tenminste, als ik stop met de beweging die de pijn veroorzaakt. Stop ik daar niet mee, dan gaat het steeds meer pijn doen.) Door rust trekt de pijn langzaam weg (soms in uren, soms in dagen, maar het kan ook weken of maanden duren).
Echter, ontzie ik de pijnplek niet, dan gaat de pijngrens van zo’n plek nog verder omlaag, tot in het absurde.
Pijngrens weer omhoog krijgen
De pijn reageert niet op pijnstillers (noch paracetamol, noch Lyrica, noch Normast). Het enige dat de pijngrens weer (een beetje) omhoog krijgt, is de pijnplek langdurig ontzien. Daardoor zit ik met tal van fysieke beperkingen, het is invaliderend.
In periodes dat mijn conditie verbetert kan de pijngrens heel langzaam verder omhoog gaan. In mijn beste tijd, toen ik leek te genezen (2008 – 2010), waren zelfs vrijwel alle pijnplekken genezen. Echter, toen ik weer eens instortte had ik ze binnen twee weken allemaal terug, met zelfs nog een paar nieuwe erbij.
Niet passend in het beeld van neuropatische pijn:
- Niet zeer pijnlijk
- Wel afhankelijk van beweging en belasting, niet continu aanwezig.
- Geen spontane aanvallen
Om een beeld te geven hier wat van die plekken:
- Onderarmen en biceps. Hierdoor kan ik weinig met mijn handen en armen doen. Fijn motorische bewegingen kunnen maar zeer beperkt, tillen en kracht zetten gaan vrijwel niet. Concreet: ik kan een beetje typen, ik kan (stukje voor stukje) afwassen.
- Kuiten. Binnenshuis kan ik net genoeg lopen, buitenshuis zit ik in de rolstoel.
- Stembanden. Van praten gaan mijn stembanden pijn doen. Als ik een dag mijn stem gebruikt heb moet ik twee dagen zwijgen om weer te herstellen. Zou ik dat niet doen, dan raak ik mijn stem kwijt. Ik heb al eens vier jaar alleen maar kunnen fluisteren (en ook dat slechts twee keer per week).
- Tong verdraagt geen hitte of kou, alleen lauw. (Ik heb hem een keer verbrand en toen is het een pijnplek geworden.)
- Ogen overgevoelig voor licht. Ik draag constant 1 of 2 zonnebrillen en heb de gordijnen dicht. Als ik buiten ben op heldere dagen moet ik regelmatig mijn ogen dicht houden.
- Trommelvliezen gaan pijn doen van harde geluiden. In gezelschap heb ik rechts een oordopje in en soms links ook.
N.B. Overgevoeligheid voor licht en geluid worden gezien als symptomen van Lyme. Ik vraag me echter af of dat dezelfde overgevoeligheid is als die ik heb. Die van mij is overduidelijk een manifestatie van mijn pijnsyndroom.