Is dit Lyme? Iemand dezelfde zichtklachten? Tips?
Geplaatst: Wo 13 Apr 2016, 16:49
Beste iedereen,
Op moment ben ik ten einde raad. Ik voel me ziek, niet meer mijzelf en mijn leven staat stil. Sinds begin dit jaar heb ik ineens last gekregen van migraine-achtige klachten:
-Extreme gevoeligheid voor (kunst)licht. (Blauw ledlicht zie ik vaag, alsof ik scheel kijk).
-Spikkels/kleine sterretjes voor m'n ogen. Soort van visual snow. (Zelfs met ogen gesloten!).
-Nabeeleden.
-Vertekening van een beeld.
-Blauw/Paarse vlekken/pixels in gezichtsveld (’s nachts duidelijker zichtbaar).
-Floaters.
-Kokervisie.
-Duizeligheid.
Verder:
-Rug-, nek- en schouderklachten.
-Pijn bovenop en achter ogen (waarschijnlijk inherent aan de migraine-klachten).
-Extreme vermoeidheid.
-Hoofdpijnen.
-Oorsuizen.
-Darmklachten.
Het is mogelijk begonnen vorig jaar september. Veel rugklachten en extreme vermoeidheid. Het werd steeds erger. Toen kreeg ik wat oogklachten. Ik begon iets minder goed te zien in de verte. Een aantal keer bij de optometrist geweest, maar er was niets te zien. Met de kerst kreeg ik meer hoofdpijnen en m'n vermoeidheid werd erger. Ik lag toen veel ziek in bed. Vanaf januari werd het erger. Ineens last van lichtflitsen en de andere zichtklachten die ik hierboven heb omschreven. (wat een hel). Ik besloot naar de dokter te gaan. Bloed is geprikt, maar dat bleek goed te zijn. Ik kon niet meer slapen vanwege de zichtproblemen en lichtflitsen (Ook bij ogen gesloten!). Vervolgens:
-Neuroloog (MRI-scan, VEP, Lumbaalpunctie, EEG) --> alles oke.
-Oogarts: alles oke.
-Nogmaals Optometrist: alles oke.
-Hartfilmpje was oke.
-Longfoto was oke.
-Bloedtesten oke. (maar dat zegt vaak niet alles).
-Urine-test oke.
Tot nu toe 4 maanden lang verschillende onderzoeken gehad, maar nog steeds geen diagnose. Erg frustrerend! Mijn symptomen zijn zo bizar, maar ik heb er zoveel last van dat ik mijn studie aan de universiteit heb moeten staken. Het allerergste is mijn zicht! (een compleet vertekend beeld en heel erg extreme overgevoeligheid voor licht). Echter komen mijn klachten sterk overeen met het zogenoemde 'Persisterende Aura Zonder Infarct'. (een zeldzame migraine, waarbij er een aanhoudende migraine aura 24/7 aanwezig is). De Neuroloog had mij verteld dat hij deze vorm niet uitsluitte, maar voordat hij dit kon proberen te behandelen zouden andere aandoeningen uitgesloten moeten zijn, aangezien een dergelijke behandeling mijn gezondheid zou kunnen aantasten.
Ik moet zeggen dat ik door dit hele traject een beetje teleurgesteld ben in de Nederlandse gezondheidszorg. Daarmee doel ik op hoe sommige huisartsen omgaan met hun patiënten. Mijn huisarts doet al sinds het begin moeilijk over doorverwijzingen naar specialisten. Hij zegt steeds dat er al erg veel onderzocht is en dat er niets gevonden gaat worden. Dat ik moet kijken naar Lichamelijk onverklaarbare klachten. Ik heb het gevoel alsof hij ook steeds denkt dat het tussen mijn oren zit, wat ik heel erg vind. Dit is waarschijnlijk het gevolg van dat ik eerder in oktober bij de huisarts ben geweest waarin ik tegen hem zei dat ik vermoedde dat ik een burn-out had. (vanwege mijn vermoeidheid en hoofdpijnen). Ik wilde toen ook begeleiding van een psycholoog, omdat ik zo snel mogelijk beter wilde worden. Na een aantal maanden begon ik sterk te twijfelen of ik wel een burn-out zou hebben. Ook mijn omgeving geloofde niet dat ik een burn-out had. Ik denk nu ook helemaal niet dat dat aan de orde is. De gekke klachten die ik nu heb komen niet overeen met een burn-out. Van een actieve jonge vrouw ben ik veranderd in een persoon die voelt alsof ze 70 is. Ik had de huisarts nooit in de richting van burn-out moeten sturen. Mijn huisarts heeft nu steeds een tunnelvisie mbt wat ik mankeer. (daarom ben ik nu ook op zoek naar een andere huisarts, want een huisarts die in zo'n sitautie steeds de boot afhoud om te zoeken naar een diagnose kan mij niet helpen. En ik wil gewoon door, weten wat er aan de hand is en beter worden. Na lang aandringen op een doorverwijzing naar een internist, ben ik in het ziekenhuis geweest voor een darmonderzoek. Volgens de huisarts zou er niets uitkomen, echter bleek er wel wat te zijn gevonden (mogelijk een ontstekening of auto-imuumziekte of parasiet). Mijn internist heeft mij nu doorverwezen naar een Maag,darm,lever-arts. Vervolgens had ik ook een afspraak bij mijn huisarts. Toen ik begon over het feit dat hij had gezegd dat er niets uit de test zou komen, kreeg ik als antwoord: 'Maar tot nu toe is er nog niets gevonden, het kan ook zijn dat de MDL-arst niets vindt'. Perplex stond ik. Een huisarts zou in een situatie als de mijne (ik ben ziek en mijn leven staat op moment stil) moeten doorpakken en de regie moeten hebben!
Wat mij opviel is ook de afkeer van zorgverleners als je het over de ziekte van Lyme hebt. De huisarts zegt dat dit niet mogelijk is vanwege de bloedtest die niets afwijkends liets zien. De neuroloog zegt dat ik geen Lyme kan hebben, omdat het anders te zien zou zijn in de lumbaalpunctie die ik heb gehad. Mijn internist zei ook dat ik geen Lyme kon hebben, omdat gezien mijn zichtklachten het wel duidelijk naar voren zou zijn gekomen in de lumbaalpunctie.
Wat ik nu verder doe is zo gezond mogelijk leven, ik eet veel fruit/groente, ik fitness en doe het verder rustig aan. Uiteraard wil ik een keer mijn leven terug.
Mijn plan: Ik wil mijn bloed laten onderzoeken in Duitsland (Berlijn IMD). Pas geleden telefonisch contact gehad en zij gaven mij aan dat er iemand in Maastricht is die nauw samenwerkt met Berlijn IMD. Zij zou dan alles met mij kunnen doornemen en het bloed opsturen naar Berlijn. Echter heb ik een doorverwijzing nodig van mijn internist. (mogelijkheid bestaat dat zij moeilijk gaat doen omtrent een doorverwijzing). Over 1,5 week telefonisch contact met mijn internist, helaas kon zij niet eerder.
Verder ben ik nu onder behandeling bij een fysiotherapeut en een chiropractor. En soms acupunctuur.
Ik heb nooit gemerkt dat ik een tekenbeet heb gehad. Verdere bijzonderheden zijn dat ik in 2013 in een ziekenhuis in Turkije aan een infuus heb gelegen en dat ik daar bloed heb laten prikken. Ook heb ik in 2013 twee tand-implantaten gekregen (2 kiezen).
Veel gelezen over fotofobie. Er staat dat fotofobie een gevolg kan zijn van Lyme, een auto-imuumziekte of migraine (en dan in mijn geval de persistent aura without infarction).
Wat ik mij afvroeg:
-Is er iemand met ongeveer dezelfde klachten als ik, vooral qua zicht?
-Is bloed laten prikken in Berlijn voldoende of moet ik ook mijn bloed laten prikken in Augsburg (omdat ze daar volgens mij ook op co-infecties testen? (ik heb gehoord dat Augsburg meer commercieel is en dat de uitslagen niet altijd serieus worden genomen. Ik vraag me ook af hoe betrouwbaar Augsburg is?)
-Heeft iemand misschien tips in mijn situatie?
-Wat ik nu verder kan ondernemen bijvoorbeeld?
-Wat is het beste dieet om te volgen als er sprake is van Lyme?
-Iemand tips om zorgverlener te overtuigen van een doorverwijzing oid?
Ik hoor graag van jullie!
Groetjes,
Emma
Op moment ben ik ten einde raad. Ik voel me ziek, niet meer mijzelf en mijn leven staat stil. Sinds begin dit jaar heb ik ineens last gekregen van migraine-achtige klachten:
-Extreme gevoeligheid voor (kunst)licht. (Blauw ledlicht zie ik vaag, alsof ik scheel kijk).
-Spikkels/kleine sterretjes voor m'n ogen. Soort van visual snow. (Zelfs met ogen gesloten!).
-Nabeeleden.
-Vertekening van een beeld.
-Blauw/Paarse vlekken/pixels in gezichtsveld (’s nachts duidelijker zichtbaar).
-Floaters.
-Kokervisie.
-Duizeligheid.
Verder:
-Rug-, nek- en schouderklachten.
-Pijn bovenop en achter ogen (waarschijnlijk inherent aan de migraine-klachten).
-Extreme vermoeidheid.
-Hoofdpijnen.
-Oorsuizen.
-Darmklachten.
Het is mogelijk begonnen vorig jaar september. Veel rugklachten en extreme vermoeidheid. Het werd steeds erger. Toen kreeg ik wat oogklachten. Ik begon iets minder goed te zien in de verte. Een aantal keer bij de optometrist geweest, maar er was niets te zien. Met de kerst kreeg ik meer hoofdpijnen en m'n vermoeidheid werd erger. Ik lag toen veel ziek in bed. Vanaf januari werd het erger. Ineens last van lichtflitsen en de andere zichtklachten die ik hierboven heb omschreven. (wat een hel). Ik besloot naar de dokter te gaan. Bloed is geprikt, maar dat bleek goed te zijn. Ik kon niet meer slapen vanwege de zichtproblemen en lichtflitsen (Ook bij ogen gesloten!). Vervolgens:
-Neuroloog (MRI-scan, VEP, Lumbaalpunctie, EEG) --> alles oke.
-Oogarts: alles oke.
-Nogmaals Optometrist: alles oke.
-Hartfilmpje was oke.
-Longfoto was oke.
-Bloedtesten oke. (maar dat zegt vaak niet alles).
-Urine-test oke.
Tot nu toe 4 maanden lang verschillende onderzoeken gehad, maar nog steeds geen diagnose. Erg frustrerend! Mijn symptomen zijn zo bizar, maar ik heb er zoveel last van dat ik mijn studie aan de universiteit heb moeten staken. Het allerergste is mijn zicht! (een compleet vertekend beeld en heel erg extreme overgevoeligheid voor licht). Echter komen mijn klachten sterk overeen met het zogenoemde 'Persisterende Aura Zonder Infarct'. (een zeldzame migraine, waarbij er een aanhoudende migraine aura 24/7 aanwezig is). De Neuroloog had mij verteld dat hij deze vorm niet uitsluitte, maar voordat hij dit kon proberen te behandelen zouden andere aandoeningen uitgesloten moeten zijn, aangezien een dergelijke behandeling mijn gezondheid zou kunnen aantasten.
Ik moet zeggen dat ik door dit hele traject een beetje teleurgesteld ben in de Nederlandse gezondheidszorg. Daarmee doel ik op hoe sommige huisartsen omgaan met hun patiënten. Mijn huisarts doet al sinds het begin moeilijk over doorverwijzingen naar specialisten. Hij zegt steeds dat er al erg veel onderzocht is en dat er niets gevonden gaat worden. Dat ik moet kijken naar Lichamelijk onverklaarbare klachten. Ik heb het gevoel alsof hij ook steeds denkt dat het tussen mijn oren zit, wat ik heel erg vind. Dit is waarschijnlijk het gevolg van dat ik eerder in oktober bij de huisarts ben geweest waarin ik tegen hem zei dat ik vermoedde dat ik een burn-out had. (vanwege mijn vermoeidheid en hoofdpijnen). Ik wilde toen ook begeleiding van een psycholoog, omdat ik zo snel mogelijk beter wilde worden. Na een aantal maanden begon ik sterk te twijfelen of ik wel een burn-out zou hebben. Ook mijn omgeving geloofde niet dat ik een burn-out had. Ik denk nu ook helemaal niet dat dat aan de orde is. De gekke klachten die ik nu heb komen niet overeen met een burn-out. Van een actieve jonge vrouw ben ik veranderd in een persoon die voelt alsof ze 70 is. Ik had de huisarts nooit in de richting van burn-out moeten sturen. Mijn huisarts heeft nu steeds een tunnelvisie mbt wat ik mankeer. (daarom ben ik nu ook op zoek naar een andere huisarts, want een huisarts die in zo'n sitautie steeds de boot afhoud om te zoeken naar een diagnose kan mij niet helpen. En ik wil gewoon door, weten wat er aan de hand is en beter worden. Na lang aandringen op een doorverwijzing naar een internist, ben ik in het ziekenhuis geweest voor een darmonderzoek. Volgens de huisarts zou er niets uitkomen, echter bleek er wel wat te zijn gevonden (mogelijk een ontstekening of auto-imuumziekte of parasiet). Mijn internist heeft mij nu doorverwezen naar een Maag,darm,lever-arts. Vervolgens had ik ook een afspraak bij mijn huisarts. Toen ik begon over het feit dat hij had gezegd dat er niets uit de test zou komen, kreeg ik als antwoord: 'Maar tot nu toe is er nog niets gevonden, het kan ook zijn dat de MDL-arst niets vindt'. Perplex stond ik. Een huisarts zou in een situatie als de mijne (ik ben ziek en mijn leven staat op moment stil) moeten doorpakken en de regie moeten hebben!
Wat mij opviel is ook de afkeer van zorgverleners als je het over de ziekte van Lyme hebt. De huisarts zegt dat dit niet mogelijk is vanwege de bloedtest die niets afwijkends liets zien. De neuroloog zegt dat ik geen Lyme kan hebben, omdat het anders te zien zou zijn in de lumbaalpunctie die ik heb gehad. Mijn internist zei ook dat ik geen Lyme kon hebben, omdat gezien mijn zichtklachten het wel duidelijk naar voren zou zijn gekomen in de lumbaalpunctie.
Wat ik nu verder doe is zo gezond mogelijk leven, ik eet veel fruit/groente, ik fitness en doe het verder rustig aan. Uiteraard wil ik een keer mijn leven terug.
Mijn plan: Ik wil mijn bloed laten onderzoeken in Duitsland (Berlijn IMD). Pas geleden telefonisch contact gehad en zij gaven mij aan dat er iemand in Maastricht is die nauw samenwerkt met Berlijn IMD. Zij zou dan alles met mij kunnen doornemen en het bloed opsturen naar Berlijn. Echter heb ik een doorverwijzing nodig van mijn internist. (mogelijkheid bestaat dat zij moeilijk gaat doen omtrent een doorverwijzing). Over 1,5 week telefonisch contact met mijn internist, helaas kon zij niet eerder.
Verder ben ik nu onder behandeling bij een fysiotherapeut en een chiropractor. En soms acupunctuur.
Ik heb nooit gemerkt dat ik een tekenbeet heb gehad. Verdere bijzonderheden zijn dat ik in 2013 in een ziekenhuis in Turkije aan een infuus heb gelegen en dat ik daar bloed heb laten prikken. Ook heb ik in 2013 twee tand-implantaten gekregen (2 kiezen).
Veel gelezen over fotofobie. Er staat dat fotofobie een gevolg kan zijn van Lyme, een auto-imuumziekte of migraine (en dan in mijn geval de persistent aura without infarction).
Wat ik mij afvroeg:
-Is er iemand met ongeveer dezelfde klachten als ik, vooral qua zicht?
-Is bloed laten prikken in Berlijn voldoende of moet ik ook mijn bloed laten prikken in Augsburg (omdat ze daar volgens mij ook op co-infecties testen? (ik heb gehoord dat Augsburg meer commercieel is en dat de uitslagen niet altijd serieus worden genomen. Ik vraag me ook af hoe betrouwbaar Augsburg is?)
-Heeft iemand misschien tips in mijn situatie?
-Wat ik nu verder kan ondernemen bijvoorbeeld?
-Wat is het beste dieet om te volgen als er sprake is van Lyme?
-Iemand tips om zorgverlener te overtuigen van een doorverwijzing oid?
Ik hoor graag van jullie!
Groetjes,
Emma