Lola Lyme schreef:Big Pharma Shaking In Their Boots As 80% Of Cannabis Users Give Up Prescriptions Pills For Pot
Scientists are building a theory that may account for GlaxoSmithKline's Pandemrix flu vaccine's association with narcolepsy during the 2009-10 swine flu A(H1N1) pandemic. The findings published in Science Translational Medicine may help prevent similar problems with future vaccines.
You are going to have seen much of this evidence before in other webs and criminal charge sheets created for the USDOJ, broken down into the various main aspects of the crime; Who said what, and where did they say the opposite elsewhere?
Who owns the patents? Who was at Dearborn?
Who falsified the testing because they knew LYMErix or OspA could never be a vaccine – and caused the exact same disease definition as they one they threw out of the Dearborn case definition?
Who identified all the biomarkers of neurologic disease but who later called us all crazy?
It’s all their own work. We use their own publications against them. They can’t then dispute it in a court, or say, “Oh, we got this or that wrong.”
No, they got it ALL wrong after they FIRST had it all RIGHT!
They performed a 180 on every single point.
Repetition is the way right brain damaged people learn. As most of us know, people with ME/CFS have right brain damage, and so it is difficult to use imagery to help them learn what science demonstrates and validates their terrible post sepsis-illness and disability. Also to help them fight the same abuses Lyme victims face (by the way, these are all the same disease). Therefore, I am repetition-ing you with this blog.
.........
.............
5) the Corixa advertisement where they sell a new adjuvant product that is not a TLR2-agonist > bottom of this page) 11.6 million dollar biodefense contract to NOT produce and sell OspA as an adjuvant because it was a fungal toxin:
http://www.actionlyme.org/CORIXA_NIH_BIODEFENCE.pdf
SmithKline bought Corixa to keep all that OspA-failure-and-harm data proprietary.
..............
Filmpje 'Zo beïnvloeden medicijnfabrikanten jouw arts - de Volkskrant' https://www.youtube.com/watch?v=-ho6-Iu8jVsFarmaceuten betalen miljoenen aan artsen
Vooral reumatologen, longartsen en internisten profiteren
Farmaceuten betalen medisch specialisten van bepaalde disciplines miljoenen voor advieswerk, spreekbeurten en onkostenvergoedingen bij congresbezoek. De industrie richt zich nadrukkelijk op een klein aantal beroepsgroepen: zo ontving ruim 40 procent van de reumatologen vorig jaar geld, net als eenderde van de longartsen en internisten en een kwart van alle cardiologen.
Dat blijkt uit onderzoek van de Volkskrant. De krant analyseerde de betalingen aan ruim 13 duizend medisch specialisten (ruim de helft van alle specialisten) in zestien vakgebieden. Artsenorganisatie KNMG beweerde eerder dat slechts een paar procent van alle artsen bijverdient. Dat gemiddelde verhult dat betalingen zich ophopen in een aantal beroepsgroepen.
Gastvrijheid
Het onderzoek levert een ranglijst op met bijna 2.400 betaalde artsen. Zij kregen vorig jaar 5,6 miljoen euro van farmaceutische bedrijven. Het meeste industriegeld (ruim 2,2 miljoen euro) ging naar de post gastvrijheid: farmaceuten betaalden artsen die congressen bezochten een deel van hun reis- en verblijfskosten. Daarna komen de vergoedingen voor spreekbeurten (1,4 miljoen euro).
De Inspectie voor de Gezondheidszorg onderzoekt of de artsen die vorig jaar veel bijverdienden de geneesmiddelenwet hebben overtreden. De inspectie heeft een paar maanden geleden bij het Transparantieregister, dat alle betalingen bijhoudt, de gegevens opgevraagd van de artsen in de top-10.
De inspectie wilde ook de gegevens hebben over de hoogste contractbedragen, de betalingen per klus, aldus Frederik Schutte van het register. 'Om dat te achterhalen, zijn de contracten opgevraagd die tussen de farmaceuten en de artsen zijn gesloten', zegt Schutte. Sommige medisch specialisten kregen vorig jaar meer dan tienduizend euro als sprekersvergoeding of als beloning voor een adviesklus, blijkt uit het Volkskrant-onderzoek. Als de betalingen aan artsen niet in verhouding staan tot de geleverde werkzaamheden, is dat een overtreding van de regels voor gunstbetoon in de geneesmiddelenwet.
Integriteitseisen
Gezondheidseconoom en emeritus-hoogleraar Guus Schrijvers hekelt de forse betalingen: 'De onafhankelijkheid van de specialist komt in het gedrang. Laten we de integriteitseisen voor ambtenaren en politici doortrekken naar medisch specialisten. Een wethouder gaat niet op kosten van een bouwbedrijf naar een evenement, een specialist doet dat niet op kosten van een farmaceutisch bedrijf.'
De opgespoorde bedragen zijn afkomstig uit het zogeheten Transparantieregister, een databank waarin voor alle artsen staat vermeld hoeveel geld ze krijgen van de industrie. Het gaat daarbij niet om financiering van onderzoek, maar uitsluitend om betalingen voor onkosten en werkzaamheden.
Het register kwam vier jaar geleden tot stand onder druk van oud-minister Klink van Volksgezondheid. De gegevens zijn openbaar maar de bedragen kunnen alleen per arts worden opgezocht. Om patronen te ontdekken, en bijvoorbeeld te achterhalen welke artsen het meeste geld krijgen, haalde de Volkskrant namen en registratiecodes van duizenden artsen in Nederland één voor één door het register.
Ook de betalingen aan ziekenhuizen, patiëntenverenigingen en beroepsverenigingen zijn op een rij gezet. Hieruit blijkt dat alle takken van de Nederlandse gezondheidszorg gesponsord worden door de farmaceutische industrie. De academische ziekenhuizen krijgen het meeste geld, zeven van de acht centra ontvingen vorig jaar meer dan een miljoen euro van de industrie.
Beroepsverenigingen
Opmerkelijk zijn de forse betalingen aan een aantal beroepsverenigingen. Zo ontving cardiologenvereniging NVvC bij elkaar ruim zes ton van twaalf farmaceuten.
Beroepsverenigingen schrijven de richtlijnen voor het gebruik van medicijnen. Geld van de industrie brengt volgens critici hun onafhankelijkheid in het geding.
De opgespoorde betalingen aan de medisch specialisten vormen een ondergrens. Artsen laten industriegeld bijvoorbeeld nogal eens uitbetalen op naam van een bv of van de maatschap. Vorig jaar ontvingen ruim vijftig maatschappen geld, waarvan een aantal meer dan een ton.
Nefarma, de koepel van de farmaceutische bedrijven, zegt dat de samenwerking tussen artsen en de farmaceutische industrie bijdraagt aan de ontwikkeling van geneesmiddelen en roemt de openheid over de financiële banden met zorgverleners.
Artsen gaan verschillend om met het industriegeld, blijkt uit de reacties. Sommige specialisten laten de betalingen op rekening van het ziekenhuis storten, anderen houden het zelf.
Artikel in Trouw http://www.trouw.nl/tr/nl/39681/nbsp/ar ... lijk.dhtml'Antidepressiva vrijwel altijd nutteloos en schadelijk'
Bijna een miljoen mensen in Nederland gebruiken antidepressiva terwijl ze dat beter niet zouden kunnen doen. Dat zegt epidemioloog en hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin Dick Bijl in Trouw.
Iets meer dan een miljoen mensen in ons land gebruiken antidepressiva, maar 98 procent heeft er geen baat bij, zegt Bijl op basis van meerdere onderzoeken. Veel mensen raken verslaafd en hebben last van bijwerkingen, zoals zelfmoordneigingen, emotionele afstomping en persoonlijkheidsveranderingen.
Slecht onderzoek
Dat zo veel mensen antidepressiva slikken, betekent volgens Bijl niet dat zij allemaal ernstig depressief zijn. "Nu is het zo dat iemand al wordt aangemerkt als depressief als hij twee weken last heeft van somberte of stemmingswisselingen, en minder is gaan eten of juist meer", zegt hij in de krant.
Middelen tegen depressies, psychoses en ADHD worden volgens Bijl veel te makkelijk en te lang voorgeschreven, terwijl er vaak geen gedegen onderzoek is gedaan naar de werkzaamheid.
Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) werkt aan betere hulp om mensen van de pillen af te krijgen. "Misschien hebben we onderschat hoe moeilijk dat is", laat de organisatie weten.
'Psycho-pillen doen meer kwaad dan goed'
Interview - Meer dan een miljoen Nederlanders slikken pillen tegen depressies, psychoses, angsten en hyperactiviteit. Bijna allemaal hadden ze dat beter kunnen laten, vindt epidemioloog Dick Bijl.
Komende week verschijnt het nieuwe boek van de Deense hoogleraar geneeskunde Peter Gøtzsche, waarin hij fel van leer trekt tegen de medicijnen die in de psychiatrie op grote schaal worden voorgeschreven terwijl hun werkzaamheid op zijn best twijfelachtig is. Dick Bijl, arts en epidemioloog, schreef bij de Nederlandse editie van Gøtzsche's boek een inleiding over psychofarmaca in Nederland.
Peter Gøtzsche is boos. En u deelt zijn woede.
"Gøtzsche stelt vast dat de psychiatrie in een diepe crisis is beland. En dat is niet zomaar een bewering. Gøtzsche is een gerenommeerd en nauwgezet onderzoeker. En zijn conclusie is ook op Nederland van toepassing. We zijn inmiddels zo ver dat enkele miljoenen Nederlanders psychofarmaca gebruiken waarvan de werkzaamheid niet met gedegen onderzoek is aangetoond. Medicijnen die niet werken, maar die wel ernstige bijwerkingen hebben. Als je dan ook nog in ogenschouw neemt dat veel van die middelen verslavend zijn, dat mensen er niet meer van afkomen zonder ernstige ontwenningsverschijnselen, dan mag je concluderen dat veertig jaar opmars van de biologische psychiatrie de verwachtingen niet heeft kunnen waarmaken. Ze is uitgelopen op een deceptie, op een crisis."
Er was optimisme, veertig jaar geleden?
"Ja. Herman van Praag, hoogleraar psychiatrie in Utrecht, zei tegen ons, geneeskundestudenten: welkom in het mooiste vak binnen de geneeskunde. En hij vertelde dat er voorzichtige aanwijzingen waren dat antidepressiva mogelijk een gunstig effect hadden bij patiënten met een depressie. Dat was hoopgevend, want ernstige depressies waren nauwelijks te behandelen. Het leek een vruchtbaar spoor. Nu worden in Nederland zo'n tachtig psychofarmaca voorgeschreven. En het overgrote deel daarvan heeft geen bewezen werkzaam effect."
Weten we dat nu pas of is dat al lang bekend?
"Rond de eeuwwisseling kwamen de eerste kanttekeningen bij antidepressiva. De twijfel was toen al aan het groeien omdat duidelijk werd dat resultaten van klinisch onderzoek selectief gepubliceerd werden; onderzoek dat een gunstig effect van antidepressiva toonde werd gepubliceerd, onderzoeken waarin geen effect was gemeten verdwenen in de la. Bovendien bleken fabrikanten regelmatig te frauderen met onderzoeksdata en informatie over ernstige bijwerkingen achter te houden.
"Zo'n dertien jaar geleden werd duidelijk dat antidepressiva niet werken bij kinderen en adolescenten, maar dat ze wel oorzaak waren van zelfmoordneigingen. Als je naar de gepubliceerde studies over die middelen keek, was dat risico niet zichtbaar. Maar haalde je er de niet-gepubliceerde studies bij, dan kwam het suïcide-risico wél aan het licht.
"Dat is de reden dat Gøtzsche zo boos is: hier wordt de wetenschap kapotgemaakt. En daarom vraagt hij nu de klinische data op die farmaceuten moeten inleveren om een medicijn goedgekeurd te krijgen, maar die niet allemaal gepubliceerd hoeven worden. Met collega-onderzoekers analyseert hij die ruwe data op het werkzame effect dat de fabrikant claimt."
De registratiebureaus, die al die data krijgen om een geneesmiddel al dan niet op de markt toe te laten, zouden dat dan toch ook kunnen doen?
"In principe wel, als ze daarvoor voldoende middelen en mensen zouden hebben. Je moet niet onderschatten hoeveel werk het is om de ruwe data van klinisch onderzoek te analyseren, want het gaat in de regel om tienduizenden pagina's met gegevens. Dat is een berg werk - en ingewikkeld werk. We komen hier alleen maar uit als farmaceuten zorgen voor een volledige transparantie van hun onderzoek met nieuwe geneesmiddelen. Dat is wat wetenschappers als Gøtzsche willen bereiken."
Nu vaststaat dat psychofarmaca niet werken, wel veel bijwerkingen hebben en verslavend zijn, zou je verwachten dat ze niet meer worden voorgeschreven. Maar dat is niet het geval.
"Integendeel, psychofarmaca worden op grote schaal voorgeschreven, niet alleen door psychiaters maar ook door huisartsen. In Nederland gebruiken meer dan een miljoen mensen antidepressiva. Dat zijn echt niet allemaal mensen met een ernstige depressie, maar vaak mensen die zich niet lekker voelen. Het oorspronkelijke ziektebeeld van een depressie was iemand die zwaar gebukt ging onder het leven, die in de loop van de ochtend met grote moeite uit zijn bed kwam, zich nergens toe kon zetten, en zich pas in de loop van de dag iets voelde opknappen. Die kom je in strips nog wel tegen.
"Maar nu is het zo dat iemand al wordt aangemerkt als depressief als hij twee weken last heeft van somberte of stemmingswisselingen, en minder is gaan eten of juist meer, en nog wat van die vrijwel alledaagse verschijnselen. Dat predicaat krijgt hij ook als die somberheid gevolg is van een ingrijpende levensgebeurtenis zoals het overlijden van een dierbare.
"In de diagnostiek worden de categorieën voortdurend opgerekt. Dat kan makkelijk gebeuren, omdat je nu eenmaal aan het labelen bent, maar het gebeurt vooral onder druk van de farmaceuten, die daarmee hun afzetmarkt vergroten. Er komen ook steeds nieuwe categorieën bij. Disease mongering, heet dat in het Engels: het bedenken van aandoeningen. Dan heeft iemand die moeite heeft met het werken in ploegendienst ineens een nightshift disorder.
"Zelfmoorden en moorden als gevolg van het slikken van antidepressiva hebben zich vooral voorgedaan bij mensen die niet de klachten hadden waarvoor die medicijnen waren bedoeld. Die mensen waren niet depressief, maar zaten gewoon niet lekker in hun vel."
Bij die patiënten hadden antidepressiva gewoon niet voorgeschreven mogen worden?
"Dat was vaak niet nodig geweest. Zelfs een echte depressie heeft, met uitzondering van de zware vormen, in de regel geen ernstig beloop. Een derde van de patiënten is na drie maanden spontaan genezen. Als een patiënt van zijn huisarts of psychiater een antidepressivum krijgt voorgeschreven, moet hij dat zes maanden slikken. In die tijd knapt hij op, vanzelf al, maar hij schrijft dat effect toe aan het geneesmiddel. Volkomen ten onrechte. Maar stoppen met slikken lukt hem dan niet meer."
Mag een arts dat wel doen, medicijnen voorschrijven voor andere klachten dan waarvoor ze goedgekeurd zijn?
"Ja, dat mag. De kans op bijwerkingen is in die gevallen groter. Maar ja: het mag, op voorwaarde dat je de patiënt uitlegt welk middel hij krijgt en waarvoor dat middel eigenlijk bedoeld is. Bovendien moet de patiënt instemmen met toepassing op zijn situatie, en moet het duidelijk in het patiëntendossier worden vermeld. Dan mag het."
En dat gebeurt in de regel.
"Nee. Die indruk heb ik niet, en andere waarnemers evenmin."
Gøtzsche haalt psychiaters aan die zeggen: als die antidepressiva niet wérken, maar de patiënt wel hélpen dankzij het placebo-effect: ook goed.
"Dat zou zo zijn als de middelen niet zulke ernstige bijwerkingen zouden hebben, die overigens door sommige psychiaters nog steeds worden ontkend. Maar wat meer is: een goede dokter kan heel goed een placebo-effect teweegbrengen, door aandacht en empathie te hebben voor zijn patiënt. Daar heeft hij geen psychofarmaca voor nodig. Therapeutische methoden zónder geneesmiddelen zijn in de meeste gevallen een prima keus."
Als we die lijn volgen, hoeveel van de recepten die op dit moment worden voorgeschreven kunnen we dan schrappen?
"Gøtzsche schat 98 procent, op basis van analyses van tientallen klinische studies. Dat onderschrijf ik. Van de antidepressiva waarschijnlijk nog wel meer. Een andere groep geneesmiddelen, de antipsychotica, kunnen uitkomst bieden bij acute psychoses, omdat je dan geen andere middelen hebt. Maar ze worden nu voorgeschreven bij allerlei klachten, van depressieve stoornissen en angst tot gedragsproblemen door dementie of epilepsie. Meer dan 300.000 Nederlanders krijgen antipsychotica. En die middelen hebben ernstige bijwerkingen, van gewichtstoename en suikerziekte tot dodelijke hartritmestoornissen.
"Dat mensen een slaapmiddel of een angstremmer krijgen, doorgaans benzodiazepines, is op zich prima, want ze worden er rustiger van. Maar volgens de richtlijnen zou je die middelen maar voor enkele weken mogen voorschrijven. Ze worden nu geslikt door meer dan een half miljoen Nederlanders. Niet omdat die baat hebben bij die medicijnen, maar omdat ze niet met slikken kunnen stoppen. Ze komen er niet meer van af; als ze ineens stoppen, is de kans groot dat ze ernstige ontwenningsverschijnselen krijgen. Die zijn dezelfde als de klachten waarmee de patiënt ooit naar de dokter ging. Om van psychofarmaca af te komen moet de patiënt in overleg met zijn arts een schema maken om het gebruik geleidelijk te staken. Dat neemt vaak een behoorlijke tijd in beslag.
"We zien in Nederland een opmars van het gebruik van middelen tegen ADHD. Een groot deel daarvan wordt op ondeugdelijke gronden voorgeschreven. Zo is methylfenidaat, een amfetamine, wel toegelaten tot de Nederlandse markt, maar niet voor volwassenen met een ADHD-label. Die beperking heeft de registratieautoriteit afgekondigd, omdat bij volwassenen de bijwerkingen ernstiger zijn dan de werking. Er is meer schade dan baat. Toch wordt methylfenidaat nog op grote schaal voorgeschreven voor volwassenen met ADHD.
"Kinderen en adolescenten zouden volgens de officiële richtlijnen pas voor een medicijn tegen ADHD in aanmerking komen ná orthopedagogische behandeling. Die richtlijn wordt zelden gevolgd. Sterker: in de eigen behandelrichtlijnen van de psychiatrie is het voorschrijven van medicijnen de eerste keus."
U heeft pogingen gedaan hierover debat te krijgen, Maar dat komt niet van de grond.
"Moeizaam. In juni hebben we het vijftigjarig bestaan van het Geneesmiddelenbulletin gevierd met een symposium over de invloed van de farmaceutische industrie. Het bestuur van de Nederlandse Vereniging van Psychiatrie vroegen we te komen spreken. Dat heeft men geweigerd. De NVVP heeft zelfs haar leden opgeroepen niet naar dat symposium te gaan. Omdat het over antipsychiatrie zou gaan. Dat is niet waar; niemand die zich in deze discussie mengt is tegen psychiatrie. Dat was ook niet de insteek van het symposium. Gelukkig kwamen er toch zo'n veertig psychiaters."
In zijn boek geeft Gøtzsche ook voorbeelden van tegenwerking en weigering om in debat te gaan. Die loopgraven, en die regelrechte haat en nijd zie je volgens Bijl ook in bijvoorbeeld de paleo-antropologie, een tak van wetenschap waar bewijsmateriaal eveneens dun gezaaid is. "Dan moeten onderzoekers een heel verhaal bouwen om de weinige bewijzen die ze hebben. Ook de psychiatrie heeft heel weinig harde bewijzen voor de werking van medicijnen en voor de diagnostiek van aandoeningen. Als je eenzelfde casus laat beoordelen door verschillende psychiaters, kun je heel verschillende diagnoses krijgen. Dat is niet erg, als de patiënt ervan opknapt. Maar dat gebrek aan hard bewijs voedt die emotionele conflicten in deze tak van de geneeskunde."
Is dus deze crisis in de psychiatrie onoplosbaar?
"Nee. Dit zal veranderen, ooit. Door het werk van onderzoekers als Gøtzsche en veel andere kritische wetenschappers. Er zullen meer bewijzen komen dat de psychofarmaca niet doen wat ze volgens de fabrikanten zouden moeten doen. En de mensen die de negatieve gevolgen van die middelen ervaren roeren zich. Mensen die zelf vreselijke dingen hebben meegemaakt, of een dierbare zelfmoord hebben zien plegen na het slikken van antidepressiva worden nu soms uitgenodigd op wetenschappelijke congressen om daar ten overstaan van psychiaters en andere zorgverleners hun verhaal te doen. Ze worden meer en meer gehoord."Wie is Dick Bijl?
Dick Bijl (1956) studeerde geneeskunde in Utrecht, en epidemiologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, waar hij promoveerde op een onderzoek naar de behandeling van depressies in de huisartsenpraktijk. Bijl combineerde in de jaren negentig zijn werk als huisarts met enkele onderzoeksprojecten. In 1995 werd hij redacteur van het Geneesmiddelenbulletin. Van dit vakblad voor iedereen die geneesmiddelen voorschrijft en levert is hij sinds 2005 hoofdredacteur. Bijl schreef op persoonlijke titel een inleiding bij het nieuwe boek van hoogleraar geneeskunde Peter Gøtzsche.
Psychofarmaca in Nederland
Antidepressiva
- worden gebruikt door 1.011.000 Nederlanders
- werkzaamheid aangetoond bij zeer ernstige depressies
- geen heilzaam effect bij kinderen en adolescenten
- bijwerkingen: persoonlijksheidsverandering, emotionele afstomping, agitatie, neiging tot zelfmoord
Anxiolytica, hypnotica, sedativa
- worden gebruikt door 506.730 Nederlanders
- angstremmers en kalmerende middelen, veelal benzodiazepines
- bedoeld voor gebruik gedurende een korte periode, als slaapmiddel hooguit vier weken
- bijwerkingen: verminderde aandacht overdag, grotere kans op verkeersongevallen en vallen (vooral ouderen)
Antipsychotica
- worden gebruikt door 309.660 Nederlanders
- werkzaam bij acute psychosen, maar voorgeschreven bij een veelheid van klachten
- bijwerkingen: gewichtstoename, diabetes, plotseling overlijden o.a. door hartritmestoornissen
ADHD-middelen
- worden gebruikt door 216.290 Nederlanders
- bekendste zijn Ritalin (methylfenidaat) en Strattera (atomoxetine)
- niet-geregistreerd voor toepassing bij volwassenen; bij kinderen en adolescenten alleen na orthopedagogische behandeling
- bijwerkingen: verminderde leergierigheid en sociale aandacht, manie, bipolaire stoornis, neiging tot zelfmoord en doodslag
Huidige stand van zaken
Meer dan 1 miljoen Nederlanders gebruiken intussen antidepressiva. Uit onderzoek blijkt echter dat deze middelen nauwelijks beter werken dan een placebo en dat ze enkel werken bij zeer ernstige depressies. Bij slechts 30 procent van de gebruikers is sprake van een ernstige depressie!. Bovendien behandelen ze niet de oorzaak van de aandoening en hebben ze veel bijwerkingen.
Nieuwe ontdekkingen
Prof dr M., internationaal wetenschapper op het gebied van depressie, auto-immuunziekten en chronische vermoeidheidsziekten, doet al jaren onderzoek naar de oorzaken van depressie en andere stress gerelateerde aandoeningen. Uit recent wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er aantoonbare lichamelijke oorzaken zijn. Prof M. ontdekte dat de oorzaken van een depressie te vinden zijn in onder meer: ontstekingsactiviteit op celniveau, tekorten aan bepaalde vitamines, mineralen en vetzuren en een lekkende darm. Nieuwe innovatieve onderzoeken kunnen deze onderliggende oorzaken blootleggen. Vervolgens kan er een duurzame oplossing worden geboden zonder dat het noodzakelijk is om chemische medicatie te gebruiken.
'Kankermedicijn van ton naar 2000 euro als we loskomen van farmaceuten'
De kosten van kankermedicijnen kunnen drastisch omlaag als de medische wereld loskomt van de farmaceutische industrie. Dat zegt een groep gelauwerde kankerexperts. "Dit kan zo niet doorgaan. De grote golf van dure medicijnen komt er nog aan", zegt oncologisch onderzoeker René Bernards van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis.
"De meeste medicijnen die vandaag de dag op de markt komen, kosten ruim 100.000 euro per patiënt per jaar", zegt Bernards. "De middelen waarvan het patent verlopen is, en waarvoor wij hier naar nieuwe toepassingen zoeken, kosten vaak niet meer dan 2000 euro per patiënt per jaar. Dat is dus 50 keer goedkoper."
Die winst kan volgens hem gehaald worden door de ontwikkeling van medicijnen meer in eigen hand te houden en te laten produceren door bedrijven van patentvrije medicijnen en niet door grote farmaceutische reuzen.
Als de kosten niet omlaag gaan, wordt de kankerzorg onbetaalbaar, zegt hij. "Zelfs voor een rijk land als Nederland." Als voorbeeld geeft Bernards de uitgaven van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis, waar medicijnenkosten de afgelopen drie jaar zijn verdubbeld naar 55 miljoen euro in 2016.
Volgens Bernards worden veel medicijnen ontdekt in onderzoeksinstituten die door de overheid of liefdadigheidsinstellingen als KWF Kankerbestrijding worden betaald. "Heel veel van het vroege onderzoek wordt zo gefinancierd. En als die ontdekkingen gedaan zijn, gaat de farmaceutische industrie ermee aan de haal om er vervolgens enorme bedragen voor te rekenen."
Farmaceuten willen het liefst een middel dat voor alle vormen van kanker werkt, zegt Bernards. "Zo'n middel bestaat natuurlijk niet. Maar dan hopen ze dat er een middel is dat voor bijvoorbeeld alle vormen van longkanker werkt. Dan heb je wat ze noemen een 'blockbuster', waarmee je miljarden kan verdienen."
Volgens Bernards worden medicijnen op onnodig veel patiënten getest en sneuvelen er soms medicijnen in de ontwikkelfase, omdat ze in hun eentje niet effectief zijn. "Daar kun je combinaties voor bedenken waardoor ze wel effectief zijn."
De farmaceutische industrie moet zich realiseren dat ze het te bont heeft gemaakt.
Oncologisch onderzoeker René Bernards
Een derde manier om de kosten te drukken is door medicijnen waarvan het patent is verlopen, verder te ontwikkelen zodat ze voor andere toepassingen kunnen worden ingezet, zegt hij.
Om dat voor elkaar te krijgen, moeten kankerexperts meer samenwerken. "Wij kunnen het anders en goedkoper doen en daarom moeten we de handen ineenslaan. Dat vraagt de maatschappij van ons. Op kleine schaal hebben we dat al bewezen, maar nu moeten we dat op grotere schaal gaan doen, wereldwijd."
Bernards geeft aan dat wetenschappers de farmaceuten nog wel nodig hebben. Hij zet zich dan ook niet tegen ze af. "Maar ze moeten zich wel realiseren dat ze het te bont hebben gemaakt."
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten
