Welkom bij het Lymeforum

Ik wil graag mijn succesverhaal hier beschrijven zodat iedereen het kan lezen ook de mensen die niet geregristreerd staan.
Dat is ook de reden dat ik het niet in het onderwerp succesverhalen schrijf, want dat is besloten.
Maar ik wil mijn succesverhaal graag van de daken schreeuwen! En dus mag iedereen het lezen.

Ik heb héél lang moeten wachten op het moment dat ik erover kon schrijven. Ik had nog teveel terugslagen en met ups en downs te maken en dat maakte me onzeker.
Want de therapieën hielpen vaak maar een paar dagen, zodat ik op de eerste dag al in euforie was en al ging vertellen dat het nu echt aanslaat. Na een paar dagen was ik weer terug bij af.
Maar omdat we allemaal weten dat de opleving of het nu met antibiotica is of met alternatieve behandelingen zoals ik dat doe, we heel vaak weer een terugval krijgen omdat de bacterie ervoor wegvlucht, maar later als de kust weer veilig is weer toeslaat! grrrrr

Dus onze strijd is héél langdurig en het enige middel is ......volhouden!
Ik ben nu bijna 3 jaar bezig met de alternatieve behandelingen. Om precies te zijn begon ik hiermee in December 2012. Toen werd er ook bekent dat ik een borreliabacterie (geen coïnfecties gelukkig) bij me droeg en dat dit al mijn klachten die ik vooral in mijn hoofd had veroorzaakte.
Wat een verademing om te wéten wat je mankeert! Nu kunnen we er eindelijk is tegen doen en ben ik er snel vanaf, dacht ik nog heel naiëf.
Ik had n.l. deze borreliabacterie al jaren bij me, maar kwam pas uit zijn schuilplaats toen ik in de overgang raakte.
Ja het is een geniepig beestje ( wát ... het is een monster ) omdat hij je op je zwaktste plekken treft, mijn weerstand was toen 0,0 geworden.
Mijn zwakste plek was mijn hoofd, want ik had v.a. dat ik op mijn 45 ste in de pré-overgang raakte ineens last van maandelijke migraines.
Vandaar dat ik nooit verder zocht dan : DE OVERGANG! Alles was voor mij DE OVERGANG, en dat zette mij jarenlang op het verkeerde been, blijkt achteraf.

lees hieronder mijn verhaal dat ik in delen ga beschrijven. Het eerste deel staat al op een site dat heet LICHT OP LYME.
Het is dus mijn verhaal. Deel 2 en deel 3 verschijnen later nog.
Dit stukje wat ik hierboven beschrijf is het voorwoord.
Daisy

Dit onderstaande verhaal is door mij geschreven in december 2013 een jaar na mijn behandeling.
Dat ik hierna nog 2 jaar door moest gaan wist ik nog niet. (is maar goed ook)

Het begin van mijn lymeverhaal: Deel 1

Ik werd vanmorgen wakker met een bekend gevoel dat ik nog van vroeger kende; mijn hoofd was helder zonder dat drukkende gevoel. Ik kon goed nadenken en vroeg me af: ‘Hoelang is het geleden dat ik me zo voelde? Wanneer begon ik mezelf langzaam kwijt te raken, totdat ik mezelf niet meer herkende?’ Het was er langzaam ingeslopen. Als ik in de ochtend iets ondernam was ik in de middag uitgeteld. Ook kreeg ik last van migraine. ‘Oh, de overgang is vast in aantocht’ dacht ik dan. Soms kon er een hormoongevoelige migraine opspelen tijdens de overgang, dus dát zou het vast wel zijn.

Op een avond had ik visite bij mij thuis; ik schonk koffie, deed aan gesprekken mee en luisterde naar verhalen. Ineens kon ik de verhalen niet meer volgen, alles draaide om me heen en iedereen praatte door elkaar. Het zweet brak me uit. Ik vroeg snel aan mijn dochter of zij de visite wilde verzorgen en ging naar boven. Daar kreeg ik mijn eerste paniekaanval: hyperventileren, huilen, ik was totaal ontredderd, maar voelde me tegelijkertijd opgelucht. Dit moest eruit, ik voelde me al langer niet meer prettig in een kamer met veel mensen om me heen. Waarom vloog het me zo aan?
Dat was het begin van een jarenlange periode die ik gemakshalve maar ‘de overgang’ noemde. Ik kwam via internet op een forum terecht van vrouwen in de overgang, en ik herkende dezelfde soort gevoelens bij anderen. Ik leerde dat de verminderde aanmaak van hormonen je erg labiel kunnen maken. ‘Oké’, dacht ik. ‘Dit is tijdelijk!’ Maar het werd juist erger, zo erg dat ik niet meer op visite durfde. Al die drukte benauwde me en ik kon de woorden niet meer vinden om een normaal gesprek te voeren. Ik bleef liever thuis want daar voelde ik me veilig.

De maandelijkse migraines werden wekelijkse migraines. Dat was raar, want ik las dat de migraineaanvallen na de overgang meestal ophielden, en bij mij werden ze juist erger. Met veel doorzettingsvermogen en discipline probeerde ik nog van alles te doen. Maar telkens als ik mijn schouders ergens onderzette, stortte ik de dag erna in en kreeg ik huilbuien of vreselijke migraine. Ik kon ook niet meer tegen warm weer. Moe, moeier, moeist, dat was ik. Ik kwam de deur bijna niet meer uit. Gelukkig had ik een hond, zodat ik veel in de bossen liep.

Onze jongste dochter, toen een beginnende puber, woonde nog thuis. Zij merkte wel dat er iets met me aan de hand was. Maar kinderen passen zich snel zich aan. ‘Mamma is ziek, mamma heeft migraine, mamma heeft last van de overgang!’ Natuurlijk niet leuk voor een tiener, maar ja het was niet anders, ik had de omgekeerde pubertijd, zal ik maar zeggen! Dus hadden we samen last van de hormoonsveranderingen.

Tijdens een prachtige zomer liep ik langs de bosrand met mijn hond, en ik hoorde in een tuin lachende mensen, geluiden van spelende kinderen. De tranen stroomden over mijn wangen. Onze middelste dochter had een baby gekregen en we waren opa en oma geworden. Ik wilde ook met mooi weer met mijn familie in de tuin kunnen genieten! Nu had ik daar tijd voor, maar mijn gezondheid stak er een stokje voor.
Toen nam ik een wijs besluit: ik ging op zoek naar een alternatief arts. Ik kwam erachter dat ik mijn gezondheid in eigen hand moest nemen. De overgang sudderde misschien nog wat na, maar was zeker niet de hoofdoorzaak meer van mijn klachten. Er moest meer aan de hand zijn. Dat was een belangrijk keerpunt voor mij. Ik ging naar een arts die naast homeopathie ook met alternatieve therapieën zoals bioresonantie werkte.
Deze arts vertelde me dat hij als huisarts nooit genoeg tijd had gehad voor zijn patiënten, en dat hij ze van de farmaceutische industrie met zo veel mogelijk medicijnen naar huis moest sturen. Nu wilde hij naar de hele mens kijken, naar lichaam en geest. Dat klonk goed, zo wilde ik het graag, dat artsen naar de patiënt luisteren en naar de onderliggende symptomen kijken. Bij mijn huisarts waren de uitslagen van mijn bloedonderzoeken altijd ‘goed’, terwijl ik volledig opgebrand was.

De alternatieve arts constateerde een groot vitaminen- en mineralentekort. Mijn darmen missen een stofje dat de vitaminen en mineralen uit de voeding moet halen. Ik werd ervoor behandeld met bioresonantie, kreeg injecties met vitamines en nam supplementen. Voor mijn gevoel hadden we de oorzaak gevonden. Ik zou beter worden als ik maar alle vitamines en supplementen zou innemen.
Ik werd enige tijd behandeld en het ging eigenlijk op en af met me. Twee stappen vooruit en een achteruit, soms ook andersom. Na een pauze van twee jaar ging ik weer terug, en nu had een orthomoleculair therapeut de praktijk overgenomen. Zijn conclusie was, nadat hij me aan zijn apparaten had aangesloten en me had doorgemeten, dat ik de ziekte van Lyme had!
Dat verklaarde dat mijn klachten op en af bleven gaan zonder echt te verbeteren. De vitamines en de B12-injecties hadden me al die tijd wel stabiel gehouden. Maar ik had nog steeds migraine, soms twee keer per week. Ik was natuurlijk moe, dat was ik nu gewend. En mijn hoofd voelde elke morgen, ook zonder migraine, erg zwaar. Pas rond een uur of elf loste dat op, en dan kon ik tot aan het avondeten een beetje functioneren.

Ik word nu ruim een jaar behandeld voor chronische neuroborreliose met bioresonantietherapie en diverse middelen die mijn immuunsysteem versterken en de bacterie tegengaan. De Lyme blijk ik al jaren te hebben. Waarschijnlijk heb ik de ziekte opgelopen door een onopgemerkte tekenbeet, of misschien is het wel door mijn hond op mij overgebracht. Dat schijnt ook te kunnen.
Wat de borreliabacterie met je lichaam en geest doet is haast niet te bevatten. Zo’n kleine teek draagt een bacterie met de eigenschap om zich te verstoppen in de celstructuur van het menselijk lichaam. En al vrij vlot is het niet meer met antibiotica te genezen omdat antibiotica niet in die structuren kan komen. Er is pas ontdekt door een professor gespecialiseerd in chronische vermoeidheid dat meer dan de helft van de patiënten met chronische vermoeidheid (ME) de borreliabacterie ook bij zich draagt. Het kwartje valt nu bij me, het beessie heeft een naam, en ik weet nu waar mijn klachten vandaan komen. Dat maakt het makkelijker om het te accepteren.

Ik word regelmatig met de asyra-test door mijn alternatief therapeut gecontroleerd. Momenteel gebruik ik kaardeboltinctuur, en heel veel andere supplementen via een lyme protocol, wat bij iedereen weer anders is, deze doet het bij mij goed.
En ik krijg injecties met de nodige vitamines. Vooral de B12-injecties helpen me goed. Ik ben door de kuur wel twee keer heel erg ziek geworden. Mijn behandelend arts zegt dat het komt doordat mijn immuunsysteem de bacterie begint aan te vallen. Of het komt door de Herxheimer-reactie, waarbij door de afstervende borrelia veel toxines vrijkomen. Ik ben daar blij mee, ook al is het geen pretje. Maar het doet iets en dat is een goed teken. Sinds kort neem ik ook olie met ozon erin, waarvan ik nu begin te merken dat ik daar helderder van in mijn hoofd word. En ik gebruik het middel burbur om te ontgiften.

Ik heb in de afgelopen jaren wel geleerd naar mijn eigen lichaam te luisteren en tijdig rust te nemen. Ik moet goed rekening houden met wat ik op een dag kan doen, eigenlijk is dat heel wisselend. Ik denk dat ik maar 10% energie heb als ik me vergelijk met gezonde mensen om me heen, en dat is erg frustrerend.
Soms kan ik helemaal niets, dan ben ik te ziek om uit bed te komen. Helaas vinden veel mensen het moeilijk te begrijpen wat er met mij aan de hand is. Men denkt dat het wel meevalt, want ik kom alleen maar uit ‘mijn cocon’ als ik een goede dag heb.
De laatste tijd is dat wel vaker dan vroeger. Gelukkig weten mijn lieve man en dochter wat voor impact de ziekte écht op mij heeft. Zij weten hoeveel uren en dagen ik in bed doorbreng. Zij zijn ook de enigen die me zien huilen van de pijn als ik migraine heb. Maar dat ziet de buitenwereld niet, want dat speelt zich allemaal thuis af. Een arts zei hierover heel treffend: ‘Als je het hebt dan zien ze je niet. Zien ze je? Dan heb je het niet!’ Grappig, want zo is het wel.

Wat de toekomst gaat brengen weet ik nog niet, ook niet of ik restverschijnselen over zal houden aan de Lyme. Misschien blijft de migraine wel, omdat tot op heden de aanvallen nog niet minder zijn geworden. Maar ik zal blij zijn als mijn lichaam en geest weer wat normaler reageren. Ook ben ik dankbaar dat ik geen antibiotica heb gebruikt, omdat dit mijn lichaamseigen kracht onderuit haalt. Het is ook bij mij getest en deed niets.
Dat ik een natuurarts heb met verstand van zaken is voor mij een enorme houvast. Ik ben er nog niet, maar ook kan je met kleine stapjes vooruit gaan.

Deel 2 komt later........

Daisy, wat een mooi verhaal!!
En wat fijn dat je JOUW succesverhaal kan gaan schrijven.
Ik had er al een beetje van mee gekregen.
Ik hoop over een hele tijd hetzelfde te mogen schrijven, de eerste stap is gezet. Morgen ga ik naar dezelfde arts als waar jij komt.

Liefs Esther

Ik wil deel 2!

Deel 2

Het verloop van de volgende 2 jaar:

Ik heb n.l. al jaren geen 3 dagen achter elkaar goede dagen gehad, en dat maakt dat je erg voorzichtig wordt met het denken dat je aan de betere hand bent.

Ik zou moeten gaan vertellen over hersenontsteking door de Lyme en zware vermoeidheid hoofdpijnen en cognitieve stoornissen. Allereerst zou dat moeten tegen de mensen om me heen. Dat is niet overdreven. Het is pure noodzaak. Maar toch kan ik het niet. Niemand vraagt er n.l. naar, of wil er echt meer over weten. Maar dat is angst denk ik, of zou het wat anders zijn? Bang om het zelf te krijgen? Maar ze hebben het recht om er meer over te weten. Vandaar dan maar op een openbaar forum!

Maar misschien moet ik wel méér gaan vertellen over wat Lyme met je doet Hoe het je leven op z’n kop kan zetten.
Wat het woordje LYME is, dat weten de meeste mensen wel, maar toch hebben ze er geen goed beeld van.
Er is namelijk zo weinig over bekend bij het grote publiek. Kanker, diabetes, reuma, iedereen weet wel zo ongeveer wat dat is. Maar de ziekte van Lyme is een behoorlijk abstract begrip voor veel mensen, terwijl het jaarlijks naar schatting toch heel veel mensen treft, al heb je er niet direct gevolgen van, die kunnen n.l. veel later optreden.

Daarvoor wil ik mensen waarschuwen en vertellen hoe belangrijk het is om direct nadat je bent gebeten door een teek, je bij je huisarts erop moet stáán om een antibiotica kuur te krijgen van minstens 14 dagen. Het kan zoveel problemen voorkomen.
Laat je niet wegsturen omdat men geen rode kring ziet. Of zoals bij mij 1 dag doxycycline. Dit is te belachelijk voor woorden. Toch schrijft het CBO dit voor in hun richtlijnen.
De rode kring kan wegblijven maar ook pas weken later verschijnen, dan is de bacterie al verder je lichaam ingeslopen. Het is er dan moeilijker uit te halen. De A.B. kuur die je dan moet nemen kan jarenlang duren. Dan kan je toch maar beter een kleinere kuur preventief nemen? Dat voorkomt heel veel ellende. Lukt het niet om je huisarts zover te krijgen? Schrijf dan de datum op wanneer je een tekenbeet hebt opgelopen. Dit om latere klachten hiermee in verband te brengen.

Maar waarom ik er ook over wil vertellen? Om te laten weten hoe mijn leven eruit ziet nadat de bacterie zich in mijn hersens heeft genesteld. Ik ben nu al bijna 3 jaar aan het behandelen en nog komt het vaak terug. Maar het is gelukkig op dit moment tot stilstand gebracht het ontwikkeld zich niet verder.
Zullen de restverschijnselen blijvend zijn? Dat zal de tijd uitwijzen. Maar onmogelijk is het niet, het komt veel voor bij de chronische vorm zoals ik heb.

Nu scheelt het dat ik al wat ouder ben, maar ook ik had me het ouder worden heel anders voorgesteld. Al mag ik nog niet klagen want er gebeuren veel nare dingen om ons heen.
Vooral in de ochtend voel ik me 'hersenloos' rare beschrijving, maar een ander woord vind ik niet. Dan rond 11 uur heel langzaam kom ik uit mijn bubbeltjeshoofd.
Het is alsof mijn hersens verdoofd zijn door de bubbels (of zijn het de bacterieën die 's morgens zo actief zijn?)

Dus ga ik langzaamaan de dag beginnen met een helderder hoofd, als ik een goede dag heb tenminste, want vaak heb ik migraine en is de dag zowieso al moeilijker door te komen.
Ik kan om die reden nooit aan iets in de morgen afspreken.
Dit gaat al jaren zo, en het begint te wennen.
In het begin dacht ik dat ik dit kon oplossen door het gevoel te negeren en gewoon door te gaan. Nu merk ik dat dit een foute keuze is geweest. Het werd er alleen maar erger door.

Helpen de behandelingen wel? Het duurt zolang! Ja dit wordt weleens aan mij gevraagd.
JAgelukkig wel! Kan ik nu zeggen. Mijn behandelaar heeft gemeten dat de borreliabacterie wel ten opzichte van de vorige meting aan het afnemen is. Dit gedeelte schreef ik in februari 2015.
Het gaat wel maar langzaam, ja dat wisten we wel. Maar ik heb geduld geleerd, dat moeten alle Lymepatiënten wel leren.
Er is genoeg kennis over de behandelingen en al de lymepatiënten weten ook dat dit niet een 'griepje' is van 14 dagen maar een jarenlange kwestie van behandelingen en geduldig afwachten of er iets veranderd. Stress is bij mij de grootste boosdoener, dat heb ik de afgelopen tijd wel ondervonden, want stress heb ik veelvuldig gehad.
Stress en Lyme gaan niet samen.

Ik heb hier al uitvoerig over geschreven in mijn ervaringsverhaal van Daisy. De laatste jaren waren er veel spanningen vanwege ziekte in mijn familie en ik ben jarenlang de mantelzorger geweest voor mijn oudste broer. ook mijn zus heeft veel operaties moeten ondergaan en ben ik haar tot steun geweest.

Hierbij heb ik waarschijnlijk niet genoeg aan mezelf gedacht en aan mijn ziekte, al ging de migraine gewoon door, ook de lyme trekt zich nergens wat van aan. Als je stress hebt of een griep doormaakt ooohhh wat voelt die bacterie zich dan geweldig, het worden dan´ware monstertjes´

Dat bleek wel vorige zomer. Ik kreeg er een bijnieruitputting bij en dat krijg je niet van de ene op de andere dag het sluipt erin, maar op het moment dat het zich echt openbaarde wäs ik compleet gevloerd. Ik heb er wel supplementen voor gekregen en moest toch echt mijn rust gaan houden en aan mezelf denken want ik stond op instorten. De B12 injekties werden meteen weer verhoogd door er elke dag er 1 te zetten. Ik leek wel een junk. Maar het zorgde ervoor dat ik de dag door kon komen.

Mijn therapeut heeft me er weer doorheen gesleept, ik kreeg bioresonantietherapie om de lever te ontgiften en de afvalstoffen te helpen wegvoeren, ik heb een moeilijke winter gehad waarin ik tot niet veel in staat was. Veel op de bank gelegen met oordopjes in want ik kon totaal geen prikkels verdragen omdat alles me teveel was. Een bijnieruitputting bij de Lyme en de migraine is eigenlijk een beetje teveel.

Ik bleef wel trouw mijn supplementen gebruiken en probeerde mijn grenzen te bewaken. Rust en stilte om me heen was toch mijn belangrijkste medicijn.
Dat gaat moeilijk maar het moet gewoon omdat ik merkte dat als ik ook maar iets teveel deed de migraines steeds sneller elkaar opvolgden. 1x per week is al erg, maar 2x per week is eigenlijk constant. Dus chronisch.

Ik heb een test gedaan over de ME klachten want deze symptomen kwamen me wel erg bekent voor:

Ik zal het even hier de uitslag plaatsen:

Niet de vermoeidheid zelf, maar het niet kunnen herstellen van de uitputting na een inspanning is het kernsymptoom van ME. Andere belangrijke klachten bij ME zijn:
ernstige vermoeidheid, lichamelijke en geestelijke uitputting, lange hersteltijd, spierpijn, moeite met concentreren, slaapstoornissen, krachtverlies, vergeetachtigheid, hoofdpijn, gewrichtspijn, duizeligheid, moeite met zien, gevoelige lymfeklieren, ontstekingen, hartritmestoornissen, keelpijn, desoriëntatie en verwardheid.
ongeveer tweederde van de patiënten heeft tevens last van een bijkomende aandoening zoals fibromyalgie of een chronische spijsverteringsziekte chronische lyme.

Met al deze onderstreepte klachten moet ik zien te dealen en dat valt niet mee.
Maar omdat er een goede vooruitgang te melden is, want elke 3 maanden ga ik aan het testapparaat bij mijn Lymebehandelaar is de bacterie nog steeds aan het afnemen. Dat gaf mij moed om verder te gaan.
Ik zou deze zomer 2015 echt helemaal voor mijn herstel gaan.

Dat wordt in deel 3 beschreven.
Op naar herstel!

Wat een mooi stuk weer.
Geeft weer extra moed om door te gaan!!!

Super hoe je alles beschrijft. Kom maar op met deel 3

Nou hier is hij dan:
Deel 3
De zomer van 2015 is mijn zomer van herstel geworden. Nou ja een beetje voorbarig en ook niet helemaal waar, want helemaal herstel van chronische Lyme kan gewoon niet.
De bacterie is dan wel op zijn retour maar blijft aanwezig, heb ik inmiddels begrepen uit vele onderzoeken en ook ervaringen.

Alleen degene die er optijd bij waren na een tekenbeet te hebben opgemerkt en daar de juiste A.B. behandelingen te hebben gekregen.
Maar goed, ik heb de tekenbeet dus nooit opgemerkt, en is dus chronisch geworden.
Toch heb ik in de afgelopen 3 jaar al heel wat gewonnen. Ten eerst dat ik mijn immuunsysteem heb kunnen versterken.
Ik heb de tekorten van de vitamines en mineralen kunnen bijvullen en zal ook daarmee moeten blijven doorgaan.
ik ben mentaal sterker geworden door een nieuwe behandeling die ik afgelopen zomer heb ondergaan.

Doordat ik al jaren ziek ben, en dit vaak onderschat heb, kon ik op het laatst geen extra prikkels meer verdragen, dat werd op een gegeven moment rond juli duidelijk.
Ik stortte voor de 2e keer in, toevallig ook weer in een zomer. ( ik denk dat we in de zomer veel meer willen en ondanks dat het te zwaar is toch allemaal wel doen)
Ook bij mij was dit het geval.
Ik had iets gelezen op de ME site over een cursus om het getraumatiseerde brein weer goed in te stellen met een neurofeedback behandeling.
In het kort gezegd is dit het risetten van je brein die verkeerde seintjes krijgen en constant in de stress-stand staan. Zo ervaar je bij alles STRESS!!! De verkeersborden in je hoofd staan verkeer afgesteld en moeten dus weer in de goede volgorde gezet worden.
Dat kan n.l. met een nieuw programma. Voor degene die hierin zijn geínteresseerd kijk op google naar NEUROFEEDBACK.

Ik heb dit ondergaan en sinds die behandeling kan ik beter met stress omgaan en heb ik weer ruimte in mijn hoofd gekregen.
Ik moet wel oppassen om niet weer door te slaan, want ik moet blijven beseffen dat je je eigen grenzen niet moet overschreiden.

"De neurofeedbacktrainingen brengen ontspanning en innerlijke rust. Je wordt stressbestendiger en kunt stress weer makkelijker loslaten. Je zelfvertrouwen, energieniveau en motivatie stijgen. Je krijgt weer zin om dingen aan te pakken. Ook zul je ervaren dat je meer bewust bent hoe je stress in de toekomst kan voorkomen en wellicht een weg in het leven zal vinden die beter bij je past."

bron: http://www.you-power.nl/neurofeedback/w ... ack/stress

Het heeft mij inderdaad wat handvaten gegeven om dingen te kunnen loslaten die niet te veranderen zijn. En niet altijd alle problemen van anderen op willen lossen of het me teveel aantrekken. Maar ik doe wat in mijn vermogen ligt zonder daar zelf 'wakker van te liggen.'
Natuurlijk veranderd je karakter door deze behandelingen niet en het is ook geen medicijn. Maar kan je wel nieuwe inzichten geven. Wat geeft mij energie en wat put mij uit? Wat is dan de juiste balans voor mij? Zoiets ongeveer.

Ik ben er blij mee en ik kan nu mijn ziekte een plekje geven, want ik zal nooit meer de 'oude' worden maar dat had ik allang begrepen.
Ook ben ik door dit hele gedoe van ziek zijn (eerst de overgang daarna de Lyme wat in totaal zo'n 10 jaar in beslag heeft genomen)
10 jaar ouder geworden letterlijk en figuurlijk. Ook daar is geen behandeling voor helaas!

Levenswijsheid krijg je alleen maar door dingen mee te maken en er op een goede manier mee om te gaan, en dat kan levenslang zo doorgaan.
Heb ik er toch nog iets goeds aan overgehouden!.....

Daisy

Heel mooi weer Daisy.
Het einde van je verhaal tot nu toe...
Ik hoop dat het toch misschien elke keer nog heel iets beter met je mag gaan...
Blijf je onder behandeling?

Dank je Esther.
Ja ik blijf onder behandeling. Er blijven altijd aandachtspunten waar ik op moet blijven letten. Het moet nu gewoon stabiel blijven. In December heb ik weer een afspraak.
Toch hoop ik nog vooruitgang te boeken, dat zou helemaal mooi zijn.
Wat mij tot nu toe helpt is wanneer ik merk dat ik het niet meer trek, gelijk mijn rust opzoek anders gaat het mis en krijg ik een terugslag, dat moet ik zien te voorkomen. Mijn energie is snel op.
Maar ik heb heel veel vooruitgang geboekt. Maar ja wat de chronische Lyme betreft.... die is in mijn geval telang al in mijn lichaam geweest en dat hij nu zich koest houdt wil volgens mij niet zeggen dat het uit mijn lichaam is. Dus ik blijf dan volgens mij altijd een Lymepatiënt.
Ik weet niet of dat te onderzoeken is.
Maar alleen daarom blijf ik onder controle elke 3 maanden, en als het zo blijft dan langere tijd ertussen.

Maar tot zover ben ik al tevreden, ik kan weer afspraken maken in de late ochtend, dat is al heel wat. Dit heb ik jaren niet kunnen doen.
En toch geloof ik in nog meer herstel, we zullen zien.

wordt vervolgd.....

Daisy

Dank je voor de extra uitleg.
Wat knap dat je het zo ziet. Dat je ervaart en er ook naar handelt.
Mooi om te lezen.
Er zitten zeker grote vooruitgangen bij. Heel fijn!!

Blijf graag van je lezen en horen.