Welkom bij het Lymeforum

Mycoplasma

An intracellular infection, it lives in host cells.
Includes Mycoplasma fermentans, Mycoplasma pneumoniae, and Mycoplasma genitalium.
Diagnose with Immunofluorescent Antibodies (IFA) and Serial PCRs to check for different species.
Mycoplasmas interact with B-lymphocytes, immune cells that secrete antibodies in response to infections. This promotes autoimmune rheumatoid reactions.
Mycoplasmas increase cytokines Il-1, Il-2 and Il-6.
Treat with macrolides, tetracyclines, or quinolones, but mycoplasma is persistent post-antibiotic treatment.
Those who test positive for human leukocyte antigen (HLA) DR 4 on blood tests have severe autoimmune reactions when they have Mycoplasma.

Study finds Mycoplasma genitalium just as prevalent as Chlamydia trachomatis at health center

VerlorengezondheidM schreef:Omdat ik nu 2X positief ben getest op Mycoplasma Pneumoniae vraag ik mij af of Mycoplasma Genitalium nu wel of geen co-infectie van chronische Lyme kan zijn.

..Ziekteverschijnselen
Naar schatting 20% van de infecties verloopt asymptomatisch, bij kinderen jonger dan 5 jaar is dit percentage hoger (Clyde 1993, Spuesens 2013). Longontsteking door M. pneumoniae kan klinisch bij kinderen en adolescenten niet onderscheiden worden van andere ‘community-acquired pneumonia’ (CAP) (Wang 2012). De belangrijkste presentaties van M. pneumoniae zijn (bovenste, maar ook onderste) luchtweginfecties waaronder symptomen als tonsillitis, rinitis, bronchiolitis en atypische pneumonie. De infectie veroorzaakt meestal een mild, griepachtig ziektebeeld, waarbij (niet-productief) hoesten en malaise op de voorgrond staan en in mindere mate koorts, hoofdpijn en spierpijn. De symptomen ontstaan meestal geleidelijk, in meerdere dagen tot een week, in tegenstelling tot het acute beeld bij andere respiratoire infecties zoals influenza (Clyde 1993). De ziekte gaat over het algemeen vanzelf over. Afhankelijk van de leeftijd ontstaat bij 5-10% van de patiënten een tracheobronchitis of pneumonie. Kinderen jonger dan 5 jaar presenteren zich veelal met een piepende ademhaling en neusverkoudheid, zelden resulterend in een pneumonie, terwijl bij oudere kinderen vaker een bronchopneumonie ontwikkelt. Bij ouderen staat juist een persisterende hoest vaak op de voorgrond (Kawakami 2018).

De ziekteduur loopt uiteen van een paar dagen tot meer dan een maand. De pneumonie verloopt meestal mild (‘walking pneumonia’). Slechts bij 2% van de patiënten vindt ziekenhuisopname plaats (Verenigde Staten), maar een ernstig en ook fataal beloop (zeer zeldzaam) is mogelijk (Foy 1979, Wang 2012).

Extrapulmonaire manifestaties naar alle organen zijn beschreven, waarbij de neurologische en dermatologische verschijnselen het meest frequent voorkomen en meestal van voorbijgaande aard zijn (onder andere maculopapulaire erupties, erythema nodosum, urticaria, myositis, stevens-johnsonsyndroom en erythema multiforme) (Canavan 2015). Neurologische manifestaties kunnen bestaan uit aseptische meningo-encefalitis, myelitis transversa, guillain-barrésyndroom. De neurologische manifestaties zijn te onderscheiden in vroege (d.w.z. ontstaan tijdens een luchtweginfectie in de eerste 5-7 dagen) en in late (ontstaan ongeveer 14 dagen na de primaire luchtweginfectie) manifestaties. Bij de vroege manifestaties is er sprake van een bacteriemie met daarna een direct effect op de hersenen. De late manifestaties zijn antistofgemedieerd.

Ook renale, ophtalmologische, musculoskeletale (polyartritis), haematologische (haemolytische anemie), cardiovasculaire (myocarditis, pericarditis) of gastro-enterale (hepatitis, pancreatitis) manifestaties zijn beschreven (Narita 2016)..