Welkom bij het Lymeforum

Het leven lachte Marlies van Straaten (29) toe, tot ze tijdens een kampeertripje ineens vage klachten kreeg. Al snel kon ze niets meer en belandde ze zelfs in een rolstoel, maar in het ziekenhuis konden ze niks vinden. Sterker: het zou tussen haar oren zitten!

“Ik was 25 jaar en had alles op de rit: een leuke relatie, fijne vrienden, een mooie leidinggevende functie in de geriatrie in het ziekenhuis… Ik zat heerlijk in mijn vel, het leven lachte me toe! Ik kreeg zelfs mijn kersverse vriendin Sabine zo ver om met me te gaan kamperen; zij háát kamperen en ik ben er gek op."


"Toen we onze tent hadden opgezet en ik in een campingstoeltje ging zitten, lukte het me even later niet meer om eruit te komen. Mijn knieën en heupen waren te pijnlijk om overeind te komen, waardoor Sabine me moest helpen. Toen zocht ik er niet zoveel achter, maar ik wist niet dat het niet bij die ene klacht zou blijven."

"De pijn werd naarmate de weken vorderden heftiger en ik kreeg ook last van mijn schouders, dus besloot ik naar de huisarts te gaan. Die zei: 'Sommige mensen hebben gewrichtsklachten en jij bent daar een van. Leer er maar mee leven.' Bizar dat hij dat zei."

TE ZWAAR
"Ik had jaren op vrij hoog niveau gedanst, dus ik dacht eerst dat ik te intensief had getraind. Het lukte me niet meer om naar mijn werk, dat bij mij om de hoek is, te fietsen. Dus kocht ik een mountainbikestep. Dan had ik niet zo’n last van mijn gewrichten."

"Die step heb ik niet lang kunnen gebruiken, want na een tijdje moest Sabine me zelfs met de auto naar mijn werk brengen. Ik besloot even thuis te blijven om op te knappen. Maar dat 'even' werd een week, die week werd een maand en die maand werd een jaar."

"Het ging al snel bergafwaarts met me. Als ik meer dan een paar stappen wilde zetten, had ik een rolstoel nodig. De pijn in mijn knieën en heupen trok door mijn hele lichaam. Ik sliep zestien uur per dag. Mijn wereld werd ontzettend klein. Voor Sabine was het ook heftig om naast haar werk en het huishouden ook nog voor mij en onze twee honden te moeten zorgen."

PREDNISON
"Inmiddels was ik via een andere dokter doorverwezen naar het ziekenhuis en belandde ik in een heftig medisch traject. Er zijn een heleboel tests gedaan om erachter te komen wat ik nu precies had. Er werd gedacht aan een slagaderontsteking en ik kreeg een heftige Prednisonkuur voorgeschreven. Een verkeerde diagnose, bleek later."

"Mijn gezicht zwol op en mijn klachten werden alleen maar erger. Ik kreeg zo’n enorme hoofdpijn, dat ik zelfs geen licht en geluid kon verdragen. Ook een boek lezen of praten was te zwaar voor me. Het liefst lag ik in foetushouding op de bank, dat was echt een dieptepunt. Ik voelde me ontzettend eenzaam en dacht: is dit nou mijn leven?"

"Het duurde een hele tijd voordat eindelijk duidelijk werd dat ik de ziekte van Lyme had. Achteraf bleek dat ik al drie jaar daarvoor door teken was gebeten. Ik ben gek op kamperen, en check altijd of ik geen gekke kringeltjes op mijn lijf zie. Ondanks dat ik elke gevonden teek altijd meteen verwijder, bleek dat ik de bacterie van zes teken in mijn lichaam had. Die bacterie werd alleen steeds niet gevonden."

Het hele interview met Marlies is te lezen in VROUW Magazine.