Wat is de status
Wat is de status
Al eens eerder wat gemeld. Gaat om 20 jarige dochter. Jaar verder na teek. Even een kleine ring gezien. Niet door artsen serieus genomen. Op zich functioneert ze goed. Sociale activiteit studie met resultaat etc. Maar vind haar toch wat slecht uitzien. Even wel inzinkjes gehad met darmen etc. En soms lijkt koortsgevoelig. Hoe verder?
Re: Wat is de status
Wat vindt ze er zelf van?
Re: Wat is de status
ze wil er eigenlijk niet echt aan.. misschien/heb ik het idee. En ze vindt dat ze het genoeg aan artsen heeft gemeld/laten zien, zonder bevestiging.
ik loop als een paria om haar heen, is ook niet gezond. Bij alles haar in de gaten houden, dus van mijn houding wordt ze ook niet vrolijk zeg maar. Haar vriend is mijn bemoeienis ook zat.
En wat als ze het heeft zegt ze, wat kan er dan nog... dan zit het er.
Ik hoop dat die kuur van drie kwart jaar geleden toch iets constructiefs heeft gedaan.
Ik spar ook met haar schoonmoeder. Die zegt mensen te kennen die alleen nog in een donkere kamer kunnen funktioneren dus dan ben ik alweer wat aan het relativeren. Misschien is het ondertussen meer mijn issue geworden, dan het hare. Maar ja zo een jonge meid, die gun je een onbekommerd leven.
Ze zegt zelf als voordeel menen te hebben, is haar jeugdigheid, dat haar immuunsysteem dan nog een beetje op orde is.
Inmiddels ben ik bij een maatsch werker van de huisartsenpraktijk om mijn zorgen een beetje te laten ..
Hij had haar in het begin ook gezien, maar vond haar een sterke tiener. Moeders had iets meer begeleiding nodig...
Maar misschien is dat wel een way forward... even afwachten tot dat er echt concrete klachten komen en dan weer in de steigers. Dat is tenminste iets wat mijn dochter zelf oppert.
ik loop als een paria om haar heen, is ook niet gezond. Bij alles haar in de gaten houden, dus van mijn houding wordt ze ook niet vrolijk zeg maar. Haar vriend is mijn bemoeienis ook zat.
En wat als ze het heeft zegt ze, wat kan er dan nog... dan zit het er.
Ik hoop dat die kuur van drie kwart jaar geleden toch iets constructiefs heeft gedaan.
Ik spar ook met haar schoonmoeder. Die zegt mensen te kennen die alleen nog in een donkere kamer kunnen funktioneren dus dan ben ik alweer wat aan het relativeren. Misschien is het ondertussen meer mijn issue geworden, dan het hare. Maar ja zo een jonge meid, die gun je een onbekommerd leven.
Ze zegt zelf als voordeel menen te hebben, is haar jeugdigheid, dat haar immuunsysteem dan nog een beetje op orde is.
Inmiddels ben ik bij een maatsch werker van de huisartsenpraktijk om mijn zorgen een beetje te laten ..
Hij had haar in het begin ook gezien, maar vond haar een sterke tiener. Moeders had iets meer begeleiding nodig...
Maar misschien is dat wel een way forward... even afwachten tot dat er echt concrete klachten komen en dan weer in de steigers. Dat is tenminste iets wat mijn dochter zelf oppert.
Re: Wat is de status
Het is denk ik goed om te realiseren dat er een spectrum is van lyme borreliosis. Sommigen worden er heel ziek van met ernstige complicaties aan organen en andere delen van het lichaam. Anderen merken er nauwelijks iets van en kunnen ongestoord hun leven leiden, praktisch klachtenvrij of met wellicht wat vermoeidheid of een gewrichtspijntje hier en daar.
Als je dochter niet echt het idee heeft dat er iets aan de hand is, dan denk ik dat je op dit moment weinig kunt doen. Prijs jezelf wellicht gelukkig dat ze niet bij de groep ernstig zieke lyme patienten hoort. Haar immuunsysteem heeft kennelijk de overhand. En als er in de toekomst toch meer kenmerkende symptomen ontstaan dan weet je in ieder geval in welke richting je het moet zoeken.
Kijk, het alternatief is dat je nu een behandeling gaat starten. Maar behandelen (als je dat uberhaupt al voor elkaar kunt krijgen) is best zwaar voor de patient, dus die moet daar ook absoluut achter staan. En als je niet eens weet wat het eindresultaat moet zijn, hoe weet je dan dat je voldoende behandeld hebt? En realiseer je ook dat een behandeling bijna nooit leidt tot een volledige uitroeiing van de infectie. Borrelia zal bijna altijd persisteren en later weer op kunnen duiken.
Het is natuurlijk een lastige situatie, begrijpelijk. Want ja als het later wel mis gaat dan sla je jezelf voor je kop dat je niet eerder actie had ondernomen...
Maar goed, met Lyme krijg je helaas te maken met een hoop onzekerheid.
Als je dochter niet echt het idee heeft dat er iets aan de hand is, dan denk ik dat je op dit moment weinig kunt doen. Prijs jezelf wellicht gelukkig dat ze niet bij de groep ernstig zieke lyme patienten hoort. Haar immuunsysteem heeft kennelijk de overhand. En als er in de toekomst toch meer kenmerkende symptomen ontstaan dan weet je in ieder geval in welke richting je het moet zoeken.
Kijk, het alternatief is dat je nu een behandeling gaat starten. Maar behandelen (als je dat uberhaupt al voor elkaar kunt krijgen) is best zwaar voor de patient, dus die moet daar ook absoluut achter staan. En als je niet eens weet wat het eindresultaat moet zijn, hoe weet je dan dat je voldoende behandeld hebt? En realiseer je ook dat een behandeling bijna nooit leidt tot een volledige uitroeiing van de infectie. Borrelia zal bijna altijd persisteren en later weer op kunnen duiken.
Het is natuurlijk een lastige situatie, begrijpelijk. Want ja als het later wel mis gaat dan sla je jezelf voor je kop dat je niet eerder actie had ondernomen...
Maar goed, met Lyme krijg je helaas te maken met een hoop onzekerheid.
Re: Wat is de status
Beste Roel
Dank voor je uitgebreide antwoord. Dat laat ik even op me inwerken en ik denk dat ik er wel wat aan heb.
Ik heb haar inderdaad recentelijk nog iets horen zeggen in de trant van: maar mam, als ik er iets aan laat doen, en ze prikt moeilijk bij haar aderen, met bloed prikken (soms uren pogingen) en een evt. zware kuur daaropvolgend, dan doe ik dat met name VOOR JOU, en dan wil ik dat alle onzekerheden en twijfels uit jouw hoofd verdwijnen. Dus we krijgen vooralsnog toch niet 1, 2, 3 voor ons beiden kalmte denk ik zo. Ik laat haar dus het beste haar leven leiden en ben wel alert mocht er echt iets afwijkends aan de oppervlakte komen. En heel misschien voor mijn gemoedsrust, toch een keer een consult van een arts om iets van de ziekte aan me uit te laten leggen en tegelijkertijd -daarmee- proberen mijn hoofd een beetje leeg te maken.
Want nu is er een soort van ongezonde aan/afhankelijkheid tussen moeder en dochter aan het ontstaan die alleen maar tot verwijdering zal leiden.
Ik wens je een fijne avond voor nu.
Dank voor je uitgebreide antwoord. Dat laat ik even op me inwerken en ik denk dat ik er wel wat aan heb.
Ik heb haar inderdaad recentelijk nog iets horen zeggen in de trant van: maar mam, als ik er iets aan laat doen, en ze prikt moeilijk bij haar aderen, met bloed prikken (soms uren pogingen) en een evt. zware kuur daaropvolgend, dan doe ik dat met name VOOR JOU, en dan wil ik dat alle onzekerheden en twijfels uit jouw hoofd verdwijnen. Dus we krijgen vooralsnog toch niet 1, 2, 3 voor ons beiden kalmte denk ik zo. Ik laat haar dus het beste haar leven leiden en ben wel alert mocht er echt iets afwijkends aan de oppervlakte komen. En heel misschien voor mijn gemoedsrust, toch een keer een consult van een arts om iets van de ziekte aan me uit te laten leggen en tegelijkertijd -daarmee- proberen mijn hoofd een beetje leeg te maken.
Want nu is er een soort van ongezonde aan/afhankelijkheid tussen moeder en dochter aan het ontstaan die alleen maar tot verwijdering zal leiden.
Ik wens je een fijne avond voor nu.
Re: Wat is de status
ben ik weer
enigszins in de war, want
ik krijg bij bezoeken huisarts met dochter, een aantekening in mijn dossier, dat ik haar iets aanpraat... maar ze ziet toch slecht uit, laatste tijd wisewasjes van dingen die op ziektebeelden lijken.
heel wit, moe, slechth aar, dan weer thuis vanwege darmkramp nu weer niet in orde vanwege luchtweg
bij arts ben ik niet meer welkom
ik moet nu naar psych om mijn vermoedens te temperen
en mijn dochter gelooft er zelf haast ook niet in, maar kan ook zich ervoor wegdrukken misschien. jullie nog tips?
enigszins in de war, want
ik krijg bij bezoeken huisarts met dochter, een aantekening in mijn dossier, dat ik haar iets aanpraat... maar ze ziet toch slecht uit, laatste tijd wisewasjes van dingen die op ziektebeelden lijken.
heel wit, moe, slechth aar, dan weer thuis vanwege darmkramp nu weer niet in orde vanwege luchtweg
bij arts ben ik niet meer welkom
ik moet nu naar psych om mijn vermoedens te temperen
en mijn dochter gelooft er zelf haast ook niet in, maar kan ook zich ervoor wegdrukken misschien. jullie nog tips?
Terug naar “Algemeen Lyme-borreliose”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast