Artemisinin - smaakverandering

[johnvz]

Ik pulseer sinds kort met Artemisinin tegen Babesia en merk vanaf ongeveer een uur na inname een metaalachtige smaak in mijn mond. Dit houdt vervolgens een aantal uren aan. Zelfs het drinken van water proeft vreemd/ bitter. Herkent iemand dit? En enig idee waar dit op duidt?

De dosis die ik aanhoud is 3x 500mg = 1500mg p/dag, voor een periode van 3 dagen. Daarna 11 dagen niet. In totaal 2 rondes, daarna ga ik over op 1x per maand. Zit nu in het begin van de tweede ronde en de herx reactie lijkt vooralsnog minder dan de eerste ronde. Ook de hoofdpijn achter mijn ogen is stukken minder dan het geweest is. Tot nu toe ben ik dus erg positief!

[raftafari]

Dat is wel precies een hoge dosis als ik mijn boek van buhner erbij neem.
300-500mg dagelijks voor 30-40dagen is zijn aanrading. geld voor zowel babesia als lyme.
voor malaria is dat wel hoger 500-1000mg per dag.
In china durven ze wat hoger te doen tot 1600mg voor 3dagen max.
neveneffecten gastrointestinale problemen, verlies van honger, misselijk, krampen, diarree, overgeven en heel hoge dossisen (5000mg) zorgen voor leverontsteking.
geen melding van smaakverlies of iets.
maar kan gebeuren bij sommige kruiden dat je zelfs enkele maanden ander smaakt na het stoppen komt de smaak geleidelijk terug.

[johnvz]

Klopt. En inmiddels adviseert Buhner ook geen Artemisinin meer. Klinghardt nog wel, maar alleen in hoge dosering, gedurende max 3 dagen (de Chinese methode).

[johnvz]

Inmiddels gelezen dat een hoge dosering artemisinin inderdaad niet zonder risico is.

MedHelp http://www.medhelp.org/posts/Lyme-Disea ... ow/1027208

Internet Scientific Publications http://ispub.com/IJTO/4/1/8628

Voorzichtig met de dosering dus.

[rn.mast@zonnet.nl]

'metaalsmaak' lees ik bij allerlei medicijnen en eveneens bij acuut nierfalen. Mijn ervaring is dat 'metaalsmaak' van artemisia heel anders smaakt dan 'metaalsmaak' van Clarithromycine, waarvan Burrascano suggereert dat je het op smaakgeleide kunt gebruiken.

Ik vind dat medicijnfabrikanten en patiënten eens wat beter hun best kunnen doen om smaken te benoemen.
Misschien moeten we maar eens een smaaktraining organiseren, vergelijkbaar met wat een 'neus' krijgt bij een voedselfabrikant, ik denk dat dat wat breder georganiseerd kan worden dan de Lyme-wereld, er zijn vast meer medicijngebruikers die wel eens een medicijnspiegel 'op smaak' willen volgen.

Leverschade is ook een algemeen probleem bij hooggedoseerde medicijnen, en zeker bij antibiotica waarmee je kwalijke en voor de lever schadelijke microben kunt bevoordelen doordat goedaardigere huishoudbacteriën bestreden worden.

In de bijlage die ik bij mijn Artemisia kreeg stond dat 400mg per dag een goede Lymedosering was. Ik heb het zelf op 3x 600mg geslikt (de kankerdosering) omdat de door mij bestelde capsules niet kleiner waren en inderdaad gaf dat een smaak. Ik heb het vanwege de negatieve verhalen (ook Buhner) niet verlengd met de kleinere capsule, maar een Duits bedrijf heeft artemisia als belangrijkste component in hun Lyme-kuur, naast een bestanddeel van kokosnootolie. Overigens hebben ze helaas geen behandelresultaatcijfers.

Maar wat Buhner suggereert, dat je met planten veel ruimte hebt tussen de effectieve dosering en de giftige dosering, is ook in zijn boek niet algemeen, bij Stephania bijvoorbeeld liep ik precies op de dosering die Buhner noemde tegen een overdoseringsgrens aan, maar bij die grens raakte ik slechts de werkelijk effectieve dosering (waarbij de borrelia-cyclus in de zenuwen rond mijn ogen zou moeten worden doorbroken)

Bega dus niet de denkfout dat 'natuurlijke middelen' niet giftig zijn en geen risico hebben. Ook Chinese medicijnen zijn medicijnen en daarbij hou ik dan ook graag de Chinese (kookpot-)doseringen aan om het niet over te doseren. Al reken ik ze wel om naar de makkelijker hanteerbare en capsuleerbare droge 10:1 extracten.

En daarbij luister ik, net als Buhner en de artsen suggereren, altijd naar mijn lichaam. Pas een vitamine-D tekort opgelopen door een effect dat veel medicijnen (ook bepaalde Buhnerkruiden!) hebben, namelijk het blokkeren van het calciumkanaal. Nooit eerder meegemaakt, maar wel raar: Mijn spieren herstelden niet meer, en het was geen Lyme-specifiek spierprobleem zoals ik dat bij mezelf herken aan de vooral rond slikmomenten plaatselijk, maar over de tijd wel van plaats verwisselende spiertrekkingen.

Het is dat ik in een brainstorm met een paar ervaren patiënten op het idee kwam om aan een tekort aan vitamine D te denken, en dat bleek een schot in de roos.

[Eef]

Artemesia poeder heeft deze bijwerking niet schijnt?