Daisy schreef:Ik begrijp echt deze reacties niet!
Hoe komt dit toch telkens weer?
Het is een citaat uit een boek over Lyme van Inge van Ulden. Waarom steeds zoveel ophef?
Daisy
).Daisy schreef:Het is een citaat uit een boek over Lyme van Inge van Ulden.
Inge van Ulden Msc. studeerde farmacochemie aan de VU in Amsterdam
Misverstanden ontstaan ook door de twee verschillende onderwerpen door elkaar te halen.Josie schreef:Waarom de ophef? Nou… schrijven dat de lymebehandeling beter zal werken en iemand met sprongen vooruit zal gaan als diegene anders gaat denken is een SOLK-benadering en over het algemeen niet van toepassing voor lymepatiënten. Ik haal graag dergelijke misverstanden uit de lucht, voel mij verder niet persoonlijk aangesproken.
Ook hier het ontstaan van misverstanden en het niet goed lezen. Ik berichtte eerder viewtopic.php?f=29&t=1911Henriëtte schreef:Ik ben eveneens van mening dat jij Lymeklachten toeschrijft aan psychosomatische klachten.
Lymeklachten zijn geen gevolg van psychische klachten.
En een bacterie kun je niet wegdenken.
Roxy schreef:Als er psychische klachten ontstaan kunnen Lyme en of co-infecties daar de oorzaak van zijn. Behandeling (regulier- of niet-regulier) daarvan kan de klachten doen verdwijnen.
Psychische klachten kunnen ook een gevolg zijn van de persoonlijke situatie van de patiënt. Alles kwijt raken door ziekte heeft een enorme impact op mensen. Het in een negatieve spiraal terecht kunnen komen is begrijpelijk maar dat kan daarbij de gezondheid en de ziekte situatie en een behandeling(en) negatief beïnvloeden en belasten.
Niet alle Lyme patiënten krijgen psychische klachten of anxiety (angst) klachten.Sproetje schreef:En dat betekent dan weer dat de klachten zoals bv anxiety , die sowieso al bestaan bij lyme, alleen nog maar verergeren.
Ik heb gelukkig geen psychiatrische klachten gekregen dat lijden is mij bespaard gebleven.De ziekte van Lyme is een multi-systeem ziekte. Het kan leiden tot o.a. neurologische (zenuwstelsel/hersenen), dermatologische (huid), reumatologische (spieren en gewrichten), cardiologische (hart), opthalmologische (ogen) en psychiatrische klachten.
Acceptatie isEus schreef:Acceptatie: ik merk uit de bijdragen op dat wat acceptatie is niet bij alle schrijvers duidelijk is, bijgaand nogmaals een uitleg wat acceptatie eigenlijk betekent. En als je dit goed leest, zul je zien dat dit absoluut niet betekent de handdoek in de ring te gooien!
https://www.leren.nl/cursus/persoonlijk ... tatie.html
Accepteren is niet hetzelfde als berusting. Berusting is passief en het erbij laten, accepteren houdt helemaal niet per se in dat je het erbij laat. Het is de eerste stap: je creëert ruimte. Door die ruimte ontstaat er een keuzemoment. Dan kun je kiezen hoe je wilt reageren; en één van je keuzes kan zijn het erbij laten. Tot slot voer je je keuze uit en heb je vertrouwen in je beslissing.
Het gaat erom je op de juiste afstand te verhouden tot je emoties: niet erin te zwelgen, ook niet ze te verdringen. Maar in contact ermee te treden en te blijven, met zachtheid en met gevoel. Maar zonder dat je het gevoel wordt.
Vroeger was je gezond als je niets mankeerde. Nu is er een nieuwe omschrijving in opkomst: je bent gezond als je goed weet om te gaan met wat je overkomt.
In die omschrijving kun je gezond zijn terwijl je een chronische ziekte hebt. Of je door je ziekte lijdt hangt mede af van je houding, je attitude tegenover je ziekte. Verder speelt een rol hoe je er mentaal voor staat, of je steun van anderen ervaart en of je tevreden bent met je leven (ook al is je lichaam ziek).
In het volgende filmpje; Bron https://www.youtube.com/watch?v=eNIVJptxJu0 vind je een korte introductie over een manier om anders tegen gezondheid aan te kijken.
#inspiratiebron #relativerenTijdens de toespraak in het Royal Institute in Londen, waarop vierhonderd toeschouwers aanwezig waren, nam Hawkings dochter Lucy heel even het woord. Ze wilde haar jarige vader in de bloemetjes zetten en benadrukte daarbij vooral haar bewondering voor de mentale kracht die haar vader als ALS-patiënt voortstuwt - Hawking had in 1963 nog een levensverwachting van twee jaar.
‘Mijn vader heeft de zeer benijdenswaardige wens om door te blijven gaan en de kracht om al zijn reserves, energie en mentale focus op te roepen om dat te kunnen blijven doen. Hij doet dat niet allemaal om gewoon te blijven leven. Hij overstijgt de loutere overlevingswil door zijn buitengewone wetenschappelijke werk, door het schrijven van boeken, het geven van lezingen en door het inspireren van andere mensen.’
Chronisch ziek?
Dan heb je te maken met beperkingen waar je je eigen weg in moet zien te vinden. Dat is niet altijd even makkelijk. En vaak ben je daarbij afhankelijk van anderen.
Wellicht beschik je zelf al over veel kennis over je aandoening. Over je rechten als patient. Bijvoorbeeld via je patiëntenvereniging. Kennis die er voor zorgt dat je je sterk voelt,
Maar hoe zet je die kennis zo goed mogelijk in? Hoe doe je dat eigenlijk? Want kennis inzetten als ‘wapen’, dat werkt natuurlijk niet. Sterker nog: het werkt vaak zelfs averechts! Misschien heb je dat wel al eens ervaren in een gesprek met een arts, de gemeente of op je werk.
Het doel van deze website is jou te helpen met het bepalen van een goede aanpak.
Hoe ga jij invloed uitoefenen, vanuit je ervaringsdeskundigheid en al die kennis die je inmiddels hebt verzameld?
Hoe ga je, samen met die ander, zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen wat jij wilt bereiken? Want dan wordt jouw belang gediend en heb je de ander meegenomen in jouw verhaal.
En dan kun je achteraf misschien wel zeggen: ze luisterden echt naar me!
Lees meer informatie en tips; Bron http://www.slimopkomenvoorjezelf.nl/Ken jezelf/Herken je eigen valkuil
Soms raken we ontmoedigd in de samenwerking met anderen en denken we: laat maar zitten. Opnieuw: hoe begrijpelijk ook, het leidt niet tot het beste resultaat. Herken je de volgende manieren van reageren? Misschien kan je er in groeien.
Van slachtoffer naar keuzes maken
Als je de neiging hebt te zeggen: WAAROM?
Bijvoorbeeld: waarom moet mij dit overkomen, waarom werkt hij niet mee, waarom heb ik zo’n werkgever?
Dan heb je de neiging jezelf als slachtoffer te zien. Dat kan weliswaar terecht zijn, het helpt je niet verder.
Alternatief: Probeer op een rij te zetten welke keuzes je kan maken. Neem je verantwoordelijkheid voor jouw welbevinden, het slachtoffergedrag helpt je niet verder.
Van uitstellen naar aanpakken
Als je de neiging hebt te zeggen: WANNEER?
Bijvoorbeeld: wanneer gaan ze er nou eens voor zorgen dat…., wanneer krijg ik, wanneer kan ik…?
Dan heb je de neiging tot uitstelgedrag. Het is in ieder geval niet nu.
Alternatief: probeer te bepalen wat jij nu kan doen.
Van afschuiven naar zelf verantwoordelijkheid nemen
Als je de neiging hebt te zeggen: WIE?
Bijvoorbeeld: wie gaat er nou eens voor zorgen dat…, wie geeft mij, wie kan er….?
Dan heb je de neiging af te schuiven op anderen. Het is blijkbaar niet: Ik.
Alternatief: probeer te bepalen wat jij zelf kan doen.
De vraag achter de vraag
In de voorgaande drie gevallen (Waarom/Wanneer/Wie) neem je niet zelf verantwoordelijkheid. Dat doe je wel door jezelf de vraag achter deze vraag te stellen.
WAT of HOE ….. IK ….. POSITIEF geformuleerde actie.
Voorbeeld:
Hoe kan IK er voor zorgen dat mijn werkgever op de hoogte is van de consequenties van mijn beperking?
Wat kan IK doen om een second opinion te krijgen?
Lees meer blog; Bron https://www.charliepoortvliet.nl/Charlie: 'Ik ben daarom anders gaan denken en de focus gaan verleggen van “behandelen en genezen” naar “voldoening uit het leven halen en de ziekte controleren”.
Ik wil lekker in mijn vel zitten en niet alleen genieten van het leven waar mogelijk, maar er dagelijks voldoening uit halen. Al die jaren van constant vallen en opstaan, het elke keer weer op moeten laden voor een behandeltraject, elke keer weer de teleurstelling moeten verwerken van fysieke terugval. Ik ben er eerlijk gezegd wel klaar mee. Nu kan ik bij de pakken neer gaan zitten, ik kies er liever voor om de draad weer op te pakken'.
Routine
De dagelijkse routine van het op vaste tijden opstaan, werken en sporten bevalt me dusver goed. Ik heb mijn Lyme klachten nog steeds, deze zijn niet ineens weg. Door deze routine aan te houden voel ik me wel beter, zowel fysiek als mentaal. Mijn overtuiging is dat ik als voor mezelf meer uit het leven haal, ik mijn fysiek vanzelf wel mee trek. Wie weet pak ik later dit jaar de behandelingen weer op, de basis is voor mij om weer te “leven” met als doel de ziekte te controleren.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast
