Coxiella burnetii

[Sproetje]

Ik vroeg me af of Coxiella burnetii nu wel of niet in teken kan voorkomen.
Ik had altijd begrepen van wel.

Ben op zoek gegaan, en vond eerst de info van wiki:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Coxiella_burnetii

Coxiella burnetii is een gramnegatieve en aeroob levende, ongeveer 0,4 µm lang en een bijna kokkenachtige staafvormige bacterie uit de familie Coxiellaceae. Coxiella burnetii is de verwekker van de Q-koorts. De bacterie werd in 1937 voor de eerste keer geïsoleerd door Frank Macfarlane Burnet en Mavis Freeman als een Rickettsia-soort. H.R. Cox en Davis isoleerden in 1938 het pathogeen uit teken in Montana, Verenigde Staten en beschreven de overdracht van de ziekte. De bacterie kreeg in datzelfde jaar de Latijnse naam Coxiella burnetii. Tegenwoordig wordt de bacterie niet meer tot de Rickettsia gerekend.
.........

Volgens wiki komt deze bacterie wel voor in teken.

Maar coxiella burnetii die de befaamde Q-koorts geeft, zou dan een co-infectie van de ziekte van lyme kunnen zijn.

[Sproetje]

Hier is het Nederlandse onderzoek:
http://www.zonmw.nl/nl/onderzoek-result ... lot-study/

Prevalence of Coxiella burnetii in ticks after a large outbreak of Q fever.

Door: Sprong H1, Tijsse-Klasen E, Langelaar M, De Bruin A, Fonville M, Gassner F, Takken W, Van Wieren S, Nijhof A, Jongejan F, Maassen CB, Scholte EJ, Hovius JW, Emil Hovius K, Spitalská E, Van Duynhoven YT.
2011

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21824373

A total of 1891 questing Ixodes ricinus ticks and 1086 ticks feeding on pets, wildlife and livestock were tested by a recently developed multiplex Q-PCR. All ticks were negative, except for a few ticks feeding on a herd of recently vaccinated sheep. Coxiella-positive ticks were not detected after resampling this particular herd three months later. Based on these data we conclude that the current risk of acquiring Q fever from questing ticks in the Netherlands is negligible. However, for future risk assessments, it might be relevant to sample more ticks in the vicinity of previously C. burnetii infected goat farms and to assess whether C. burnetii can be transmitted transovarially and transstadially in I. ricinus ticks.

En hier een Spaans onderzoek:

Detection of Coxiella burnetii in ticks collected from Central Spain.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18945192

Toledo A1, Jado I, Olmeda AS, Casado-Nistal MA, Gil H, Escudero R, Anda P.
2009

Abstract

A total of 1482 adult ticks collected from vegetation and animals in central Spain in 2003-2005 were tested for the presence of Coxiella burnetii by polymerase chain reaction and subsequent reverse line blot hybridization (PCR-RLB). C. burnetii was identified in 7.7% of questing ticks (80/1039) and 3.4% of ticks collected from animals (15/443) belonging to four species: Hyalomma lusitanicum, Dermacentor marginatus, Rhiphicephalus sanguineus, and R. pusillus. These findings show an active role of ticks in maintaining C. burnetii in wild and peridomestic cycles in central Spain.

Waarschijnlijk is het niet onbelangrijk dat niet alleen de I. ricinus teek wordt onderzocht, maar meerdere soorten teken.

[Sproetje]

Coxiella burnetii Infection in Roe Deer during Q Fever Epidemic, the Netherlands

Door: Jolianne M. Rijks,corresponding author Hendrik I.J. Roest, Peter W. van Tulden, Marja J.L. Kik, Jooske IJzer, and Andrea Gröne
2011

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3311195/

.........
Our study confirmed that C. burnetii infection occurs in free-living roe deer in the Netherlands. C. burnetii DNA was detected in roe deer of both sexes and age groups with no particular health effect, and it was detected in animals in different provinces and in all years studied; the highest C. burnetii DNA loads occurred in spring and early summer. Detection of genetic material by PCR does not always imply viable infective bacteria (6). However, because the infectious dose of C. burnetii is low (10), our findings support the use of preventive hygiene measures (4) to minimize zoonotic risk when handling roe deer. The 2 MLVA-typed strains provided no evidence for spillover of the predominant strain involved in the Q fever epidemic in the Netherlands. More studies are required to adequately understand Q fever cycles in wildlife and their relationship with Q fever in domestic animals and humans.
.........

Hier een onderzoek uit midden Duitsland over Coxiella burnetii in Ixodes ricinus teken:

Coxiella burnetii and coinfections in Ixodes ricinus ticks in Central Germany.

Door: Hildebrandt A1, Straube E, Neubauer H, Schmoock G.
2010

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21142964

Abstract

A total of 1000 Ixodes ricinus ticks were collected in 2006 and 2007 in a forest region of Central Germany and investigated for Coxiella burnetii. The transposase element IS1111 and isocitrate dehydrogenase gene were targets of the real-time polymerase chain reaction. The pathogen was detected in 19 ticks (1.9%), and interestingly, in 10 of these samples, coinfections with Borrelia spp., spotted fever group rickettsiae, or Babesia spp. were present. Our study reports on C. burnetii infections in I. ricinus ticks in an area where cases of Q fever occur regularly and Dermacentor marginatus is not present. The broad spectrum of copathogens indicates interactions in transmission cycles and the possibility of coinfections in humans in areas where people are in close contact with infected ticks and domestic animals

[VerlorengezondheidM]

Q-koorts: risico van overdracht via bloed of ander lichaamsmateriaal

4.1.2 Overdracht van Q-koorts via lichaamsmateriaal

Er zijn in de literatuur zeven gevallen bekend van vermoedelijke seksuele transmissie
van Q-koorts via sperma.42,43 Transmissie van persoon op persoon heeft
verder vermoedelijk plaatsgevonden bij autopsie.44 Er is één geval gerapporteerd
van het optreden van Q-koorts na een beenmergtransplantatie.45 Het is echter
onvoldoende duidelijk of het hier daadwerkelijk om overdacht via beenmerg ging.

4.2 Conclusie

De overdracht van Q-koorts via lichaamsmaterialen is naar de mening van de
commissie mogelijk. Vooral bij patiënten met chronische Q-koorts is C. burnetii
aantoonbaar in en te kweken uit met name beenmerg en hartkleppen. Ook via
andere lichaamsmaterialen – maar niet bij alle – is de overdracht van Q-koorts
beschreven. Of die overdracht zal leiden tot Q-koorts bij de ontvanger, met de
eventuele gevolgen vandien, hangt van verschillende factoren af. Zo acht de
commissie overdracht het meest aannemelijk bij donatie van geïnfecteerde hartkleppen,
beenmerg, bloedvaten en sperma. Gezien de grote besmettelijkheid van
Maatregelen op het gebied van lichaamsmateriaal 33
de bacterie zal echter ook overdracht van een gering aantal bacteriën, en dus
mogelijk bij andere lichaamsmaterialen, al tot ziekte kunnen leiden. De kans
hierop zal naar verwachting van de commissie nog toenemen bij de onderdrukking
van het immuunsysteem die bij bijvoorbeeld ontvangers van organen vaak
nodig is om afstoting van dat orgaan tegen te gaan.

Bron: De gezondheidsraad lees meer

Possible sexual transmission of Q fever among humans.

Abstract
Direct transmission of Q fever between persons who have been exposed to Coxiella burnetii and their family members has been hypothesized on the basis of the results of serological surveillance. We studied nine shepherds who were employed in Spain during the sheep shearing season. After they returned to Poland, Q fever was detected in these shepherds and their wives. The titers of serum antibodies to phase I C. burnetii antigens ranged from 0 to 64 in patients with Q fever and in their spouses, and the titer of serum antibodies to phase II antigens ranged from 0 to 1.024 in patients and their spouses. Other family members were seronegative for antibodies to C. burnetii. C. burnetii strains were isolated from urine and semen samples obtained from patients with Q fever. Attached bacteria have been detected in spermatozoal cells observed with use of scanning electron microscopy.

Lees ik het nu goed dat Coxiella Burnetii ook/wel?! onder een microscoop wordt geobserveerd; waarom Borrelia niet?

Bron: NCBI

Sexually transmitted Q fever.

Abstract
We report the sexual transmission of Coxiella burnetii from a man with occupationally acquired Q fever to his wife. Fifteen days after coitus, his wife also developed serologically proven acute Q fever. C. burnetii DNA sequences were detected by polymerase chain reaction (PCR) performed on semen samples obtained from the husband at 4 and 15 months after the onset of acute Q fever, but PCR results were variable at 23 months, indicating the presence of few organisms.

Bron: NCBI

[VerlorengezondheidM]

Detection of Coxiella burnetii in ticks collected in Slovakia and Hungary.

Abstract
A total of 235 adult ticks collected from vegetation in Slovakia and Hungary in 1998-2000 were tested for Coxiella burnetii by polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP). C. burnetii was identified in six ticks of Ixodes ricinus, Dermacentor marginatus, and Haemaphysalis concinna species

Bron: NCBI lees meer

[VerlorengezondheidM]

Teken in natuur brengen Q-koorts niet over

VELDHOVEN - Mensen die in de natuur wandelen hoeven niet bang te zijn dat ze Q-koorts krijgen door een tekenbeet. Dit hebben het RIVM, het Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu, en Wageningen Uiversity aangetoond.

Onderzoekers vreesden dat behalve geiten en schapen ook teken een rol zouden spelen bij de overdracht van Q-koorts.

Onderzoek naar rol honden loopt nog
Het is nog niet bekend of honden die door teken worden gebeten ook de griepachtige ziekte kunnen verspreiden. Dit wordt sinds een jaar onderzocht door bioloog en dierenarts Emil Hovius in Veldhoven. Hij doet dit samen met de universiteit in Wageningen en de Gezondheidsdienst voor Dieren. Hovius heeft ook bijgedragen aan het 'natuuronderzoek' van tekenbeten.
Door: Hans Janssen

Bron: https://www.google.nl/amp/s/amp.omroepb ... -niet-over

[Roxy]

@VerlorengezondheidM,

Teken in natuur brengen Q-koorts niet over

VELDHOVEN - Mensen die in de natuur wandelen hoeven niet bang te zijn dat ze Q-koorts krijgen door een tekenbeet. Dit hebben het RIVM, het Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu, en Wageningen Uiversity aangetoond.

Onderzoekers vreesden dat behalve geiten en schapen ook teken een rol zouden spelen bij de overdracht van Q-koorts.

Het artikel van Omroep Brabant is van 2012 heb je nog een bron van een publicatie/artikel van het RIVM en Wageningen University?

Informatie Stichting Tekenbeetziekten http://www.tekenbeetziekten.nl/coxiella-q-koorts/

Q-koorts wordt veroorzaakt door de bacterie Coxiella Burnetii, die vooral onder zoogdieren, vogels en teken voorkomt. Insecten zoals teken, luizen en vlooien kunnen gemakkelijk geïnfecteerd raken, maar er wordt aangenomen dat zij als vector niet de belangrijkste rol spelen in de verspreiding van de ziekte. De bacterie is verspreid over heel de wereld. Vroeger werd de bacterie tot de Rickettsia gerekend.

Besmettingbronnen
Ogenschijnlijke gezonde dieren kunnen in grote hoeveelheden C. burnetii uitscheiden met de faeces, urine, melk, placenta en vruchtwater. Inhalatie van gecontamineerde stof afkomstig van stallen, weilanden, ruwe wol, huiden, kleding, etc. kan infectie veroorzaken.
De besmetting verloopt bij de mens waarschijnlijk via de luchtwegen maar ook teken mogen niet als besmettingsbron over het hoofd gezien worden.
Besmetting via het maag-darm kanaal door het consumeren van rauwe melk of daaruit bereide producten (boter, kaas jonger dan 6 weken) of door het eten van onvoldoende verhit vlees is eveneens mogelijk.

De mens kan niet alleen besmet worden door koeien, schapen en geiten, maar ook door honden, katten en vogels. Besmetting kan optreden door inademing van besmet stof van stallen, weilanden, ruwe wol en dierhuiden, door direct contact met besmette dieren en door het nuttigen van besmette rauwe melk of onvoldoende verhitting van besmet vlees. De kans op besmetting is het grootst in de tijd dat jong vee geboren wordt: geboorterestanten zoals moederkoek en vruchtwater die niet adequaat en tijdig afgevoerd worden. Eén enkele bacterie is voldoende om besmet te raken. De incubatietijd is 9 tot 40 dagen

In de meerderheid van de gevallen moet de besmettingsbron in Nederland gezocht worden, maar ook vakanties in het buitenland kunnen aanleiding zijn voor het oplopen van Q-koorts. Deze ziekte sluimert voortdurend onder de oppervlakte en waakzaamheid blijft te allen tijde geboden.

Edit: bron Pubmed februari 2012 'Prevalence of Coxiella burnetii in ticks after a large outbreak of Q fever' https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21824373

Abstract
Q fever has emerged as an important human and veterinary public health problem in the Netherlands with major outbreaks in three consecutive years. Goat farms are probably the prime source from which Coxiella burnetii have spread throughout the environment, infecting people living in the vicinity. Coxiella burnetii infection not only spilled over from animal husbandry to humans but could also have spread to neighbouring wildlife and pets forming novel reservoirs and consequently posing another and lingering threat to humans, companion animals and livestock. In these cases, transmission routes other than airborne spread of contaminated aerosols may become significant. Therefore, the role of ticks in the transmission of Coxiella burnetii in the current situation was investigated. A total of 1891 questing Ixodes ricinus ticks and 1086 ticks feeding on pets, wildlife and livestock were tested by a recently developed multiplex Q-PCR. All ticks were negative, except for a few ticks feeding on a herd of recently vaccinated sheep. Coxiella-positive ticks were not detected after resampling this particular herd three months later. Based on these data we conclude that the current risk of acquiring Q fever from questing ticks in the Netherlands is negligible. However, for future risk assessments, it might be relevant to sample more ticks in the vicinity of previously C. burnetii infected goat farms and to assess whether C. burnetii can be transmitted transovarially and transstadially in I. ricinus ticks.

Wageningen University
6 mei 2013
Meer dierlijke reservoirs voor Q-koorts bij mensen? https://www.wur.nl/nl/nieuws/Meer-dierl ... mensen.htm

[VerlorengezondheidM]

Ik vroeg me af of Coxiella burnetii nu wel of niet in teken kan voorkomen.

Ik vroeg me af waarom Q-koorts ook wel 'Australische tekenbeetkoorts' wordt genoemd:

De door de bacterie Coxiella burnetii veroorzaakte aandoening wordt Q-fever (Q-koorts) of Australische tekenbeetkoorts genoemd. Het is een tot nu toe lang niet volledig begrepen aandoening.

Bron: http://www.gddiergezondheid.nl/diergezo ... te-q-fever

Q-KOORTS
de Australische tekenbeetkoorts

2. Een oude maar nog steeds onbekende ziekte

De onbekendheid van huisartsen met Q-koorts kwam op 27 juni 2012 aan de orde in de Tweede Kamer waar enkele patiënten hun verhaal mochten doen: “Ik kreeg antidepressiva terwijl veel later bleek dat antibiotica hadden geholpen.” Na twee jaar raakte Wilma van der Ven haar baan kwijt als onderwijzeres. “Als mijn huisarts me gericht op Q-koorts had laten testen, had ik het meteen geweten.” Ook Wilma de Wolf raakte na anderhalf jaar haar baan kwijt.(uit het Brabants Dagblad van 28 juni 2012)

Vraagteken-koorts
In 1937 werd door Derrick een tot dan toe onbekende ziekte beschreven bij medewerkers van een slachthuis in Australië (2). De symptomen waren niet specifiek en daarom gaf hij de ziekte Q-koorts (Query = vraagteken). De ziekteverschijnselen van deze ‘vraagteken-koorts' lijken op griep: koorts, hoofdpijn, hoesten en vermoeidheid. Maar de meeste besmettingen blijven onopgemerkt of ze verlopen heel mild. In circa 2% van de gevallen ontwikkelen zich ernstige complicaties zoals ontstoken hartkleppen (8). De verwekker is de bacterie Coxiella burnetii. Die komt over de hele wereld voor bij mensen en dieren. Deze bacterie kan van allerlei dieren op mensen worden overgedragen door direct contact, maar ook door het inademen van rondstuivende bacteriën uit opgedroogde dierlijke mest en vruchtwater of door tekenbeten. Besmettingen van mens op mens zijn sporadisch beschreven.

Verschillende bacteriestammen
Van de Q-koortsbacterie zijn 15 verschillende typen bekend (7). Bij melkgeiten in Nederland zijn 10 verschillende typen geïsoleerd (3). In Nederland gaat men er algemeen vanuit dat de meest voorkomende bacteriestam van melkgeiten de veroorzaker is van Q-koorts bij mensen. Maar het bewijs daarvoor ontbreekt. In Zuid-Frankrijk kreeg een boerengezin Q-koorts door beten van besmette teken die in de slaapkamers waren gevangen. De teken zouden hun besmetting hebben opgedaan bij de duiven van deze familie maar dat kon niet overtuigend worden aangetoond (5). Niet toevallig wordt in Australië de Q-koorts ook wel tekenbeetkoorts genoemd. Toch is de rol van teken als dragers en overbrengers van de Q-koortsbacterie op mensen nog weinig onderzocht. Als je ervan overtuigd bent dat besmette geiten de oorzaak zijn van de ziekte bij mensen bestaat er maar weinig belangstelling voor onderzoek naar andere smetstofbronnen.

Verschillende dragers
Besmetting met de Q-koortsbacterie is bij veel diersoorten vastgesteld o.a. bij honden, katten, cavia’s en konijnen; bij kippen, eenden, kalkoenen, duiven en andere vogels; bij varkens, runderen, kamelen en paarden; bavianen, buffels, hyena's, luipaarden en andere dierentuindieren; bij muizen, ratten, luizen, mijten en teken. De lijst is lang maar niet eens volledig. Kwantitatieve gegevens zijn er maar weinig: in de Tsjechische republiek bleek van de geschoten damherten 50% serologisch positief op Q-koorts (4). In een recent onderzoek door het CVI van 431 nageboorten (placenta’s) bleek 24% van de koeienplacenta’s positief, bij schapen werd de Q-koortsbacterie gevonden in 18% van de nageboorten; bij paarden en honden was 7% besmet. In de placenta’s van katten en geiten werd de besmetting niet aangetroffen (1). De gevonden bacteriën, afkomstig uit deze verschillende bronnen, werden niet getypeerd en het verschil in ziekmakend vermogen voor proefdieren (die in dit opzicht representatief zouden kunnen zijn voor mensen) is niet onderzocht.

Nederland en de buurlanden
In Nederland, België en Duitsland betrof het aantal ziektemeldingen door Q-koorts decennialang nooit meer dan enkele tientallen per jaar. Maar in 2007 werden bij ons 168 gevallen geregistreerd nadat eerst in Herpen en vervolgens in heel Noord-Brabant hiernaar was gezocht bij bewoners in de directe omgeving van bedrijven met melkgeiten. In 2008 breidde het onderzoek zich uit en kwamen er 1000 meldingen; daarvan overleed een patiënt die ook al andere, ernstige aandoeningen had. In 2009 waren er 2354 registraties vooral in Brabant en Limburg en overleden 6 patiënten waarbij Q-koorts als complicatie optrad bij reeds bestaande, ernstige aandoeningen. In 2010 werden 499 gevallen van Q-koorts gemeld. Daarmee kwam de teller voor 2007 t/m 2010 in totaal op 3.921 registraties. Intussen bleef het aantal Q-koortspatiënten in de buurlanden onveranderd laag: bijv. in heel België werden in 2009 maar18 gevallen gemeld waarvan 6 in de grensprovincies met Nederland (6). Terwijl er dat jaar in onze zuidelijke provincies meer dan 2000 meldingen waren! Toch hadden ook België en Duitsland besmette geitenbedrijven, maar dat veranderde daar niks aan de incidentie van Q-koorts onder de omwonenden. De verschillen tussen Nederland en de buurlanden zijn onderzocht door Alterra Wageningen UR; maar de publicatie mocht tot nu toe niet worden vrijgegeven.

Conclusies
1. De Q-koortsbacterie komt over de hele wereld voor bij mensen en bij tientallen verschillende diersoorten.
2. Welke diersoorten dragers zijn van de bacteriestammen die mensen ziek kunnen maken, is nog weinig onderzocht; alleen van teken is dit overtuigend aangetoond.
3. De oorzaak van het verschil tussen Nederland en zijn buurlanden wat betreft de aantallen geregistreerde Q-koortspatiënten in de jaren 2007-2010 is nog niet opgehelderd.

Bronnen
1. Boerderij 15-03-2012: Q-koortsbacterie vaakst in koeienplacenta. http://www.boerderij.nl/Rundveehouderij ... -1008606W/
2. Derrick EH. Q fever, a new fever entity: clinical features, diagnosis and laboratory investigation. Med J Aust 1937; 2:281-299.
3. Roest HIJ, Ruuls RC, Tilburg JJ, Nabuurs-Fransen MH, Klaassen CH, Vellema P, van der Brom R, Dercksen D, Wouda W, Spierenburg M, Buijs R, de Boer AG, Willemsen PThJ, Zijderveld FG van: Molecular Epidemiology of Coxiella burnetii from ruminants in Q fever outbreak, the Netherlands. Emerg Infect Dis. 2011; 17: 668-675
4. Rotterdam B van, Langelaar M, Giessen J van der, Roest HJ en Gröne A: Q-koorts bij in het wild levende dieren in Europa, een aandachtspunt voor jagers. Tijdschr Diergeneeskd 2010; 135: 420-424
5. Stein A en Raoult D: Pigeon Pneumonia in Provence: A Bird-Borne Q Fever Outbreak. Clin Infect Dis. 1999; 29: 617-620
6. Vlaams Infectieziektebulletin 2010. Q-koorts in Nederland, een vervolgverhaal en een dringende oproep tot verhoogde waakzaamheid, vooral in het noordelijke deel van Vlaanderen. http://www.infectieziektebulletin.be
7. Zijderveld FG van: Waslijst aan vragen rond Q-koorts. Interview in WageningenWorld Veeteelt http://edepot.wur.nl/143090
8. Wikipedia, Q-koorts http://nl.wikipedia.org/wiki/Q-koorts

Bron: http://www.q-koortsbesmetting.nl/q-koor ... ziekte.php

[VerlorengezondheidM]

Voor degene die denken dat Q-koorts alleen een Brabants probleem is:

Q-koorts, een landelijk probleem!

Q-koorts is geen Brabants, wat vaak wordt gedacht, maar een landelijk probleem.

In 2007 breekt de Q-koorts epidemie uit in Herpen (Oss), maar in de jaren daarna verspreidt de Q-koorts zich over het hele land. Van het zuidelijkste puntje in Limburg tot in het noorden van het land komen Q-koorts besmettingen voor. Van de 4190 bekende Q-koorts meldingen bij het RIVM in de jaren 2007-2013 is 30% buiten Brabant.

Bron: Q-support, lees meer

Q-koortsepidemie: rol ZonMw

Q-koorts brak in 2007 uit in Brabant en is inmiddels uitgegroeid tot een epidemie in Nederland. Kennis is het voornaamste wapen in de bestrijding van Q-koorts. Daarom financiert ZonMw onderzoek dat op korte termijn resultaten oplevert en binnen de Nederlandse bestrijding toepasbaar is. Tussentijds organiseert ZonMw uitwisseling van kennis tussen onderzoekers, praktijkwerkers en beleidsmedewerkers.

De Q-koortsprojecten zijn gegroepeerd in de thema's Voorkomen en terugdringen, Verbeteren van diagnostiek en Verbeteren van behandeling. In 2014 moeten de onderzoeksprojecten afgerond zijn.

Q-koorts voorkomen en terugdringen
Het voorkomen en terugdringen van Q-koorts begint bij kennis over onder andere verspreiding en transmissie. Het RIVM is een landelijk onderzoek gestart naar de risicofactoren voor Q-koorts bij houders van kleine herkauwers, hun familieleden en het kleinvee. De resultaten worden vertaald in criteria voor hoogrisico- en laagrisicoveehouderijen. UMC Maastricht onderzoekt de verspreiding van het virus in ruimte en tijd. Dit onderzoek is ook gericht op het vaststellen van de Q-koortslink tussen vee en mens.

Paarden, honden en katten kunnen Q-koorts bij zich dragen, maar de seroprevalentie is niet bekend. Het Centraal Veterinair Instituut (CVI) onderzoekt of en in hoeverre deze gezelschapsdieren Q-koorts verspreiden in Brabant. Ook knaagdieren kunnen de Q-koortsbacterie bij zich dragen. Het RIVM bestudeert de rol van bruine ratten in de verspreiding en transmissie van Q-koorts onder dieren en naar mensen. Q-koorts komt bovendien bij wilde dieren voor, en teken kunnen de bacterie zo verspreiden. Het AMC Amsterdam onderzoekt hoe dat gebeurt, en of teken zelf ook een drager zijn.

Het UMC St. Radboud bestudeert hoe de Q-koortsbacterie (Coxiella burnetii) door het immuunsysteem van geiten en mensen herkend dan wel omzeild wordt. Ook onderzoekt UMC St. Radboud wat de bacterie (bij geiten) besmettelijk maakt voor mensen en waarom het tot acute danwel chronische infectie leidt. Daarnaast wordt onderzocht welke immuunfactoren bijdragen aan de ernst van de chroniciteit van Q-koortsinfectie bij mensen. Veranderingen in het Q-koortschromosoom (plasmides) worden onderzocht door het CVI. Dit levert kennis op over verspreiding en behandeling van Q-koorts, en een mogelijk vaccin.

Verbeteren van diagnostiek
Patiënten met (risico op) chronische Q-koortsinfectie hebben baat bij een vroege diagnose. Ze kunnen dan beter behandeld worden, waardoor de sterftekans daalt. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis onderzoekt hoe chronische Q-koorts zo vroeg mogelijk klinisch kan worden vastgesteld. Een groep van 200 chronische Q-koortspatiënten krijgt in dit onderzoek na 3,6 en 12 maanden een serologische follow-up. Het UMC St. Radboud test een manier om genezen acute Q-koorts van chronische Q-koorts te onderscheiden. Hierbij wordt het interferongehalte van geïnfecteerd bloed in vitro gemeten. UMC St. Radboud onderzoekt of deze in vitro-test in plaats van serologie of een huidtest gebruikt kan worden.

Verbeteren van behandeling
ZonMw financiert verschillende onderzoeken naar het verloop en de behandeling van Q-koorts. Deze onderzoeken zullen behandelrichtlijnen opleveren voor GGD’en en medische professionals. De gezondheidstoestand, vermoeidheid en kwaliteit van leven van Q-koortspatiënten wordt bestudeerd door UMC St. Radboud. Deze studie levert informatie op over verloop van Q-koorts in het eerste jaar. Chronische vermoeidheid komt bij ongeveer 20% van de Q-koortspatiënten voor. Dat levert een hoge ziekte- en sociaaleconomische last op. UMC St. Radboud onderzoekt welke factoren deze chronische vermoeidheid veroorzaken. Aanvullend worden twee behandelingen onderzocht: een met medicijnen en een met cognitieve therapie.

Q-koorts kan zich nestelen in aderen en het leven bedreigen van mensen met chronische vaatproblemen, zoals een aneurysme. Het Jeroen Bosch Ziekenhuis ontwikkelt een behandelrichtlijn voor vaatinfectie met Q-koorts. Die richtlijn zal aanbevelingen bevatten voor diagnose, behandeling met antibiotica, operatieve indicaties en ingrepen, nazorg en profylaxe.

Zwangere vrouwen met onbehandelde Q-koorts en hun (ongeboren) baby’s hebben 25% kans op complicaties of aandoeningen. UMC Groningen onderzoekt de (kosten)effectiviteit van screening en behandeling van zwangere vrouwen in risicogebieden.

Bron: ZonMw

[VerlorengezondheidM]

@NMDA, @Josie, @Sproetje en anderen,

Die verhoging van bepaalde ontstekingswaardes bij Q-Detect zijn als ik het goed heb begrepen nagenoeg? dezelfde als die bij Lyme, die waardes zijn als ik het goed heb ook bij mijn Lymespot Revised test allemaal! positief getest

P41 band positief op de Western Blot was niet 'voldoende' voor Lyme, maar hoe zit het met het klinische ziektebeeld?

Enfin, als ik nog geld heb zal ik die Western Blot van Igenex eens uit laten voeren om te kijken of er werkelijk maar een positieve band is

Waarom worden deze verhogingen van de ontstekingswaardes wel bij Q geaccepteerd (officiele patentering UMC Nijmegen!), maar niet bij Lyme, BCA Augsburg, Lyme spot revised test?

We hadden toch 'vrije' marktwerking in de zorg en open grenzen of hoe moet ik dat zien?

Voor andere ziektes kun je wel in het buitenland worden geholpen en behandeld met vergoeding, maar bij Lyme moet je het zelf allemaal maar betalen als je in het buitenland wil worden behandeld

Vraag: kunnen jullie die Cellulaire Q-Detect test van Innatoss en de Lyme spot revised test van BCA Augsburg a.u.b. vergelijken met elkaar en de verschillen benoemen, behalve dat het om 2 verschillende ziekmakende pathogenen gaat (Coxiella versus Borrelia)?

Breed overzicht van onderzoek tijdens Q-koortssymposium

Onderzoek naar gezondheids- en kostenaspecten
Immunologische bevindingen zijn aanknopingspunten voor het ontwikkelen van nieuwe diagnostische testen. Bij de immuunreactie op Coxiella burnetii spelen onder meer interferon gamma (IFN-γ) en interleukine 2 (IL-2) een rol. Zo blijkt IFNγ sterk verhoogd te zijn bij chronische Q-koortspatiënten in vergelijking met personen met een doorgemaakte Q-koorts, terwijl IL-2 juist heel laag is bij de chronische Q-koortspatiënten. In het UMC St. Radboud in Nijmegen en het CVI in Lelystad zijn in vitro modellen ontwikkeld om immuuncellen bloot te stellen aan de bacterie. Tevens zijn genen gevonden die een rol spelen bij de herkenning van Coxiella.

Ook dat biedt diagnostische mogelijkheden. GGD Hart voor Brabant heeft onderzoek gedaan naar gezondheids- en kostenaspecten van Q-koorts. Bijna de helft van de patiënten heeft langdurig last van ernstige vermoeidheid en ervaart daardoor een verminderde kwaliteit van leven. De piek in de kosten voor de humane sector moet nog komen maar wordt, voor de veterinaire en humane sector samen, over de jaren 2007 tot en met 2009 al geschat op 600 miljoen euro. Zo’n 85 procent van de kosten wordt veroorzaakt door onder meer ziekteverzuim en gedaalde kwaliteit van leven van patiënten. Dit soort onderzoek, veelal uitgevoerd met vragenlijsten voor patiënten, is echter complex. Prof. Didier Raoult (Université de la Mediterranée, Marseille) waarschuwde dan ook om voorzichtig te zijn met conclusies: “Antwoorden in vragenlijsten zijn cultureel bepaald. Er worden verschillende percentages vermoeidheid gevonden, afhankelijk van het land waar het onderzoek plaatsvindt. Bovendien proberen mensen altijd hun klachten te verklaren met iets wat recent daarvoor is gebeurd. Bijvoorbeeld een uitbraak van een ziekte.”

Toenemende alertheid

Er was een aparte sessie over de diagnose en behandeling van Q-koorts. Een goede diagnose is uiteraard van groot belang voor patiënten, maar acute episodes van Q-koorts verlopen meestal asymptomatisch. De sterfte onder chronische Q-koortspatiënten is met 15 tot 20 procent hoog. De boodschap was daarom om alert te blijven op chronische Q-koorts en wellicht hoogrisicogroepen te screenen in gebieden met veel Q-koorts. Uit onderzoek in Groningen bleek dat er geen reden is om zwangere vrouwen in hoogrisicogebieden te screenen.
Dr. Robert Massung van het Amerikaanse National Centre for Emerging and Zoonotic Infectious Diseases (CDC) vergeleek de situatie in Europa met die in de Verenigde Staten (VS), waar komend najaar nieuwe richtlijnen worden gepubliceerd. Met een seroprevalentie van ongeveer 3 procent zijn er theoretisch zo’n 10 miljoen personen die een infectie hebben doorgemaakt in de VS. Maar er zijn ieder jaar nog geen 200 meldingen. Oorzaken daarvan zijn volgens Massung onder meer gebrek aan awareness en de asymptomatisch verlopende infecties. Alertheid (awareness) neemt in de medische wereld wel toe, liet Massung weten. Voor het stellen van de diagnose blijft de Indirect Fluorescent Antibody Test (IFAT) de belanrijkste test. Polymerase Chain Reaction (PCR) is bruikbaar in de eerste 2 weken na het ontstaan van klachten, maar is niet helemaal betrouwbaar: een negatieve PCR sluit Q-koorts niet uit.

Alvast bedankt voor het meedenken beste Lymewarriors!

Bron: RIVM / Lees meer