12 januari 2018
'Nieuwe behandeling met lichaamseigen stof vernietigt antibioticaresistente bacteriën'
Lees meer gehele artikel; Bron https://zorgnu.avrotros.nl/nieuws/detai ... bacterien/Nederlandse onderzoekers boeken veelbelovende resultaten in de strijd tegen antibioticaresistentie. Een nieuwe behandeling met een gemodificeerde lichaamseigen stof die wordt gebruikt voor de afweer kan volgens de onderzoekers zelfs de meest resistente bacteriën uitschakelen.
Wetenschappers van het van het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC), Academisch Medisch Centrum (AMC) en Brandwondenzorg Nederland publiceren hierover in het wetenschappelijke tijdschrift Science Translational Medicine.Biofilms
Volgens de onderzoekers is het gebruik veilig, treedt er minimale bacterieresistentie op en de vernietigt de peptide zelfs de meest antibioticaresistente bacteriën die een beschermlaagje (biofilm) om zich heen creëren. Biofilms zijn groepen samengeklonterde micro-organismen. In de biofilms leven zogenaamde 'persistoren' die uiterst goed bestand zijn tegen antibiotica.
Meer weten over biofillms? https://www.youtube.com/watch?v=HBY0iBoFtTU
Biofilms zijn groepen samengeklonterde micro-organismen. Ze kleven aan elkaar in een stevig ondersteund netwerk van suikers, proteïnen en DNA. Biolfilms kunnen op vrijwel ieder oppervlak groeien. Ze kunnen zich makkelijk nestelen op het menselijk gebit, de huid, in waterleidingen en medische instrumenten. De biofilms zijn zeer lastig te bestrijden met conventionele antibiotica en zijn tien tot duizend keer tolerant voor medicijnen dan 'vrij levende' bacteriën.
In de biofilms leven zogenaamde 'persistoren'. Deze organismen zijn in een soort slaapmodus en zijn uiterst goed bestand tegen antibiotica. Een nieuw gemodificeerd peptide kan deze biofilms doordringen en vernietigt daarbij ook de persistoren.
LUMC
10 januari 2018
Persbericht
Nieuwe behandeling schakelt resistente bacteriën uit; Lees meer gehele artikel; Bron https://www.lumc.nl/over-het-lumc/nieuw ... mp;month=0
Stichting Tekenbeetziekten; Bron; https://www.tekenbeetziekten.nl/de-behandeling/
Hardnekkigheid van de Borrelia bacterie
Bij een recente besmetting is meestal sprake van een lokale infectie met een relatief beperkt aantal Borrelia bacteriën. Naarmate de besmetting langer duurt, neemt het aantal bacteriën toe en verspreiden ze zich door het gehele lichaam. In eerste instantie zit de bacterie vooral in het bloed, maar later trekt deze zich terug op plekken die moeilijk bereikbaar zijn voor antibiotica zoals gewrichten, bindweefsel en het centrale zenuwstelsel.
Bovendien bezit de Borrelia bacterie een aantal overlevingsmechanismen zoals de cyste, de celwandloze of L-vorm en biofilms (kolonies) die minder zichtbaar zijn voor het immuunsysteem en/of minder gevoelig voor antibiotica. De Borrelia bacterie heeft een zeer lange delingstijd in vergelijking met de meeste bekende ziekteverwekkende bacteriën. Bacteriën met een snelle delingstijd kunnen door een korte kuur bedwongen worden, voor Borrelia kan een veel langere behandeling nodig zijn (net zoals voor bijvoorbeeld de bacteriën die lepra en tuberculose veroorzaken).
Vaak wordt beweerd dat Borrelia antibiotica-resistent zou zijn, maar dat is niet het geval. Bij een antibiotica kuur gaat het grootste deel van de Borrelia’s snel dood, wellicht uitgezonderd sommige moeilijk bereikbare plaatsen in het lichaam.
Volgens recent onderzoek spelen bij de persistentie van Borrelia (de mogelijkheid van de bacterie om een antibiotica kuur te overleven) zogenaamde ‘persister cells’ een belangrijke rol. Deze ‘persisters’ vormen een klein percentage van alle Borrelia’s en zijn relatief inactief en antibiotica-tolerant; na afloop van de antibiotica kuur kunnen ze weer actief worden en zich vermenigvuldigen. Aangezien de ‘persisters’ per definitie niet gevoelig zijn voor antibiotica, is het nut van een langere antibiotica behandeling hiervoor dubieus. Het is nog niet gelukt om een veilig middel te vinden om de persisters te bestrijden.