Week van de TeekHart van Nederland - Late Editie
Seizoen 2024, aflevering 63
3 maart 2024Audry Vledder - Lyme patiënt vanaf 5.17 minuten; Bron
https://www.hartvannederland.nl/uitzendingenTubantia
2 maart 2024Ziekte van Lyme trekt zware wissel op leven van Audry (53): ‘Verdrietig zijn is prima, zolang je maar niet het verdriet zelf wordt’; Bron
https://www.tubantia.nl/hellendoorn/zie ... a3a6998f7/..Ze is een bekende verschijning in Hulsen en de aangrenzende Kruidenwijk. Een vrouw strompelend achter een rollator met een grijze vuilniszak in het mandje, die met een grijper troep uit de bermen en bosjes haalt. Een supervrijwilliger, die zich niet laat kisten door haar ziekte.
Blikjes, flesjes, chipszakken, gebruikte condooms, een nog halfvolle krat bier en lege wietzakjes en crack. Audry Vledder (53) uit Hulsen kijkt nergens meer van op. Het opruimen van al dat zwerfvuil in de natuur geeft haar veel voldoening. Het is haar manier om iets terug te doen voor de maatschappij, nadat ze volledig werd afgekeurd en een uitkering kreeg. Zomaar de hand ophouden is niet haar ding en vindt ze nog steeds erg moeilijk.
Overwinning
En hoewel het opruimen van de troep in de directe omgeving van haar woning aan de Collenstaartweg inspanning kost, voelt het voor haar toch steeds weer als een soort overwinning op haar gebreken. Audry: „Als ik een dag niet heb gelopen, word ik onrustig. Het heeft inderdaad iets therapeutisch voor mij. Ik moet in beweging blijven, want anders holt mijn gezondheid hard achteruit.”
Rampjaar
Voor haar is 2018 een rampjaar, het begin van een lange lijdensweg. „Mijn benen begonnen ineens te tintelen en de pijn straalde uit naar de rug. De dokter dacht eerst aan een hernia. Maar de pijn werd steeds heftiger, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest”, vertelt Audry.
Ze werd enige dagen opgenomen in het ziekenhuis in Almelo en de klachten leken onder controle te zijn. Maar op 4 juli ging het helemaal mis. „Ik had ineens geen gevoel meer in mijn voeten en een gezichtsverlamming en werd weer opgenomen in Almelo en later doorgestuurd naar het UMC in Utrecht. Ik lijd aan de ziekte van Lyme, die ik ooit via een tekenbeet moet hebben opgelopen. Pas op 14 september was ik weer thuis”, vertelt Audry.
'Mijn prognose was slecht. Ik zou nooit meer uit de rolstoel komen - Audry Vledder'
Ze slikt, kijkt even stil uit het raam en zoekt naar de juiste woorden. „Mijn prognose was slecht. Ik zou nooit meer uit de rolstoel komen. Een verschrikkelijke boodschap, waarmee jij en ook je omgeving dan maar moeten zien te dealen. In revalidatiecentrum Roessingh in Enschede moest ik opnieuw leren lopen. Met aangepast schoeisel en een spalk als ondersteuning van mijn onderbeen kan ik me inmiddels weer enigszins voortbewegen. Ik kan de voeten niet meer normaal afwikkelen.”
Audry heeft veel moeten inleveren. Vaak moe en op slechte dagen stottert ze en komt moeilijk uit haar woorden. „Een glas in een keer leegdrinken kan ik bijvoorbeeld niet meer”, zegt ze. Een keer per drie maanden krijgt ze botox ingespoten, zodat haar gezichtsverlamming minder opvalt.
Likeur maken
Maar wie denkt dat de Hulzense door al die ellende bij de pakken neer gaat zitten, komt bedrogen uit. „Natuurlijk voel ik me hierdoor soms ellendig en verdrietig en baal ik van mijn gezondheid. En dat is op zich ook goed, als je maar niet het verdriet zelf wordt. Want zelfbeklag heeft uiteindelijk weinig zin. Op dat soort momenten concentreer ik me liever op de dingen die ik nog wel kan en waarvan ik vrolijk wordt. Zoals jam of likeur maken van vruchten uit onze eigen tuin. Dan is de keuken echt even mijn domein.”
Prins Claushuis
Maar deze keukenprinses blijft ook buiten de deur heel bewust actief bezig. Niet alleen bij het schoonhouden van Hulsen, maar ook als vrijwilligster bij het Prins Claushuis in Nijverdal, waar dementerende ouderen wonen. „Mijn schoonzus werkt daar en vertelde dat ze daar altijd een extra paar handen konden gebruiken. Ik ben daar nu een soort manusje van alles. Iets voor een ander kunnen doen en betekenen schenkt voldoening. Als mensen hun duim opsteken als ik met de rollator met volle vuilniszak voorbij loop, voelt dat toch als een prachtig compliment!”..