Destruction of spirochete Borrelia burgdorferi round-body propagules (RBs) by the antibiotic Tigecycline

[Sproetje]

Destruction of spirochete
Borrelia burgdorferi round-body propagules (RBs) by the antibiotic Tigecycline

Øystein Brorsona, Sverre-Henning Brorsonb, John Scythesc, James MacAllisterd, Andrew Wiere,1, and Lynn Margulisd,2
4Mei 2009

Persistence of tissue spirochetes of Borrelia burgdorferi as helices and round bodies (RBs) explains many erythema-Lyme disease symptoms. Spirochete RBs (reproductive propagules also called coccoid bodies, globular bodies, spherical bodies, granules, cysts, L-forms, sphaeroplasts, or vesicles) are induced by environmental conditions unfavorable for growth. Viable, they grow, move and reversibly convert into motile helices. Reversible pleiomorphy was recorded in at least six spirochete genera (>12 species). Penicillin solution is one unfavorable condition that induces RBs. This antibiotic that inhibits bacterial cell wall synthesis cures neither the second ‘‘Great Imitator’’ (Lyme borreliosis) nor the first: syphilis. Molecular-microscopic techniques, in principle, can detect in animals (insects, ticks, and mammals, including patients) helices and RBs of live spirochetes. Genome sequences of B. burgdorferi and Treponema pallidum spirochetes show absence of >75% of genes in comparison with their free-living relatives. Irreversible integration of spirochetes at behavioral, metabolic, gene product and genetic levels into animal tissue has been documented. Irreversible integration of spirochetes may severely impair immunological response such that they persist undetected in tissue. We report in vitro inhibition and destruction of B. burgdorferi (helices, RBs
‘‘cysts’’) by the antibiotic Tigecycline (TG; Wyeth), a glycylcycline protein-synthesis inhibitor (of both 30S and 70S ribosome subunits). Studies of the pleiomorphic life history stages in response to TG of both B. burgdorferi and Treponema pallidum in vivo and in vitro are strongly encouraged.
..............

Volledige tekst:

http://www.pnas.org/content/106/44/1865 ... 3372ea5978

Nieuw voor mij is deze:
"Genome sequences of B. burgdorferi and Treponema pallidum spirochetes show absence of >75% of genes in comparison with their free-living relatives"

Dan zouden toch eigenlijk veel wetenschappelijke onderzoeken niet meer goed passend zijn voor een lymepatiënt?
Gezien wij allemaal met de vrije in de natuur levende borrelia zijn besmet?

[TheoA]

Nieuw voor mij is deze:
"Genome sequences of B. burgdorferi and Treponema pallidum spirochetes show absence of >75% of genes in comparison with their free-living relatives"
Dan zouden toch eigenlijk veel wetenschappelijke onderzoeken niet meer goed passend zijn voor een lymepatiënt?
Gezien wij allemaal met de vrije in de natuur levende borrelia zijn besmet?

De nadelen van in vitro studies kwamen al eens ter sprake.
http://www.lymenet.nl/forum/viewtopic.php?t=5141

[Sproetje]

De nadelen van in vitro studies kwamen al eens ter sprake.http://www.lymenet.nl/forum/viewtopic.php?t=5141

Heb het onderzoek van Stephen W. Barthold, uit 2009 gelezen.

Het is een leuke vergelijking met het onderzoek van Øystein Brorsona, ook uit 2009
Ze kijken beide naar de werkzaamheid van Tigecycline

Buiten om dat Øystein Brorsona in vitro onderzoek doet en Stephen W. Barthold in vivo
is een ander verschil dat Øystein Brorsona, het onderzoek uitvoert om te kijken naar het effect van Tigecycline op alleen de round bodies, in een petri schaaltje
En Stephen W. Barthold onderzoekt de werkzaamheid van Tigecycline op alle vormen, en concludeert dat borrelia persist na toediening van Tigecycline in muizen.
Misschien dat Tigecycline niet werkt voor de andere vormen?

Je zou misschien kunnen zeggen dat Tigecycline helpt tegen de round body vorm, maar dat je dan daarnaast nog een andere ab erbij moet nemen en geen ceftriaxone maar misschien doxy?

Verder denk ik dat ze bij de lab. muizen uit het onderzoek van Stephen W. Barthold ook Genome sequences gebruikten?
Of in ieder geval een gecultiveerde vorm van borrelia hebben toegediend.
Dan is eigenlijk ook dat onderzoek niet meer toepassend voor de lyme patiënt

Absence van >75% of genen in vergelijking met de in het wild levende borrelia vind ik wel een heel groot verschil.
En toch wordt er mee gewerkt, misschien omdat het makkelijker en goedkoper is om met genome sequences te werken.
Het zal in ieder geval een beeld geven in grote lijnen.