Borrelia Miyamotoi

[Josie]

Die Borrelia Miyamotoi komt gewoon hier in Nederland voor.

En veel meer en vaker dan waar medisch Nederland tot nu toe op bedacht is denk ik.

De kans op een door de huisarts gediagnosticeerde en gemelde lyme na de beet is volgens het RIVM 2%.
http://www.rivm.nl/Onderwerpen/Z/Ziekte ... _webpagina

Elk jaar worden ruim 1 miljoen mensen door een teek gebeten. Ongeveer 2 op de 100 mensen krijgen de ziekte van Lyme na een tekenbeet, zo’n 25.000 mensen per jaar.

Het werkelijke aantal ligt veel hoger, o.a. omdat huisartsen slecht zijn in het herkennen van lyme en de antistoffen bloedtests onvoldoende gevoelig zijn.

De kans op (nog) een andere infectie is volgens de studie van het RIVM uit 2016 die je plaatste tussen 2.4% en 2.7%.
http://journals.plos.org/plosntds/artic ... td.0005042

Based on molecular detection techniques, the probability of infection with a tick-borne pathogen other than Lyme spirochetes after a tick bite is roughly 2.4%, in the Netherlands. Similarly, among patients with erythema migrans, the probability of a co-infection with another tick-borne pathogen is approximately 2.7%.

Gevonden zijn: Candidatus Neoehrlichia mikurensis, Anaplasma phagocytophilum, Babesia divergens en Borrelia miyamotoi.
Het werkelijke percentage ligt veel hoger. Omdat in de studie al wordt geschreven dat de gebruikte methode, nl. het aantonen van DNA met PCR in bloed van mensen na een tekenbeet, nogal wat infecties mist...

In this study, DNA of tick-borne microorganisms was detected and identified in ticks and human blood samples (Tables 1 and 2). The limitations of this methodology are well known; hence, the interpretation of these results should be done with caution [34]. (...)
Also, the absence of DNA of a pathogen cannot be interpreted as the absence of the infectious agent.

Als voorbeeld voor de onbetrouwbare onderzoeksmethode wordt ook nog genoemd dat Rickettsia helvetica het meest gevonden werd in de teken zelf, maar geen enkel keer middels PCR in het bloed v.d. patiënten. Rickettsia is wel eerder aangetoond in liquor en huidbiopt van een EM.

Alleen al voor de Borrelia Burgdorferi s.l. schrijven ze :

Only in one out of the 291 patients with an erythema migrans (EM) -a skin infection caused by B. burgdorferi s. l.—the DNA of this pathogen was detected in blood (Table 2). This finding confirms that the chance of detecting B. burgdorferi s. l. DNA in blood samples of confirmed Lyme borreliosis patients is very low [35]

Borrelia miyamotoi heeft een snellere delingstijd dan de B. burgdorferi s.l. dus is de kans op het vinden van DNA ervan misschien hoger? Bij de B. miyamotoi gebruiken ze standaard ook donkerveld microscopie bij de diagnose, omdat de spirocheten gemakkelijker te vinden zijn dan bij B. burgdorferi. Want er bevinden zich vooral tijdens koorts meer spirocheten vrij in het bloed en al vrij snel na de beet veel meer dan bij B. Burgdorferi s.l.
Anders zouden ze het aantal tot nu toe gevonden B. miyamotoi patiënten x 291 kunnen doen...

Hopelijk kunnen vele flutstudies bij elkaar bijdragen aan een goed plan voor spoedig een hele goede studie....

Josie

[VerlorengezondheidM]

Hallo Josie en andere al dan niet seronegatieve Lymies,

BORRELIA MIYAMOTOI

Wie de persberichten van RIVM en AMC leest krijgt de indruk dat Nederland recent in diverse opzichten een primeur had bij het onderzoek naar tekenbeetziekten. Er zou een nieuwe ziekteverwekker in teken ontdekt zijn, Borrelia miyamotoi, die volgens onderzoekers vooralsnog onschadelijk lijkt voor gezonde mensen. Kortom: niks aan de hand, de onderzoekers van het AMC zitten er bovenop!

De realiteit is iets anders. Borrelia miyamotoi (hier verder afgekort als Bm) werd in 1995 ontdekt in Japan. Binnen enkele jaren werd duidelijk dat deze soort wijd verspreid voorkomt in Azië, Europa en Noord-Amerika. Er zijn o.a. een Europese en een Aziatische variant van Bm bekend. Bm wordt meestal ingedeeld bij de relapse fever Borrelia’s (hier verder afgekort als Brl) en hoort officieel dus niet bij de Borrelia burgdorferi sensu lato groep (Bbsl), de Borrelia’s die Lymeziekte kunnen veroorzaken. Bm is het meest verwant aan Borrelia lonestari die in de VS de ‘controversiële’ Master’s disease veroorzaakt, een op Lyme lijkende ziekte.

In tegenstelling tot Brl wordt Bm overgebracht door dezelfde harde teken die Bbsl (Lyme) overbrengen, alleen zijn de besmettingspercentages in teken voor Bm gemiddeld 5-10x lager dan voor Bbsl. Mix-infecties van Bbsl en Bm komen regelmatig voor in teken. Met name in West-Europa en de VS werd er lang vanuit gegaan dat Bm niet relevant voor mensen zou zijn, en er werd dus ook nooit gecontroleerd op menselijke besmetting. In de afgelopen jaren werd, o.a. door Russisch onderzoek uit 2010, duidelijk dat Bm wel degelijk infecties bij (gezonde) mensen kan veroorzaken. In 2013 werden ook uit de VS en Europa menselijke infecties gemeld. Sommige onderzoekers vermoeden dat Bm infecties in bepaalde regio’s met Lyme risico (in o.a. de VS en Rusland) regelmatig voorkomen.

In de praktijk heeft Bm eigenschappen die ongeveer het midden houden tussen die van Brl en Bbsl. Bm veroorzaakt zelden of nooit een EM, de klachten kunnen lijken op die van Lyme maar er kunnen ook koorts episodes zijn die meer op relapse fever lijken. Bm wordt transovarieel overgebracht (van de moederteek op de larven, bij Bbsl neemt men aan dat dit NIET mogelijk is). Dit betekent dat ook rekening gehouden moet worden met mogelijke overdracht van een besmette moeder op haar ongeboren kind. Bm bereikt vergeleken met Bbsl hogere concentraties in het bloed, samengaand met virus-achtige ziekteverschijnselen. De ziekte verloopt (in Rusland) aanvankelijk sneller en ernstiger dan Lyme en wordt in acute gevallen behandeld met 2-4 weken ceftriaxon infuus of 200 mg/dag doxycycline (net als Lyme); soms blijkt herhaalde behandeling nodig.

Bm is niet goed te kweken met de standaard Borrelia kweekmedia; kweek is dus een onbruikbare diagnose techniek. Er is inmiddels een aangepaste kweekmethode voor B. miyamotoi beschikbaar, maar die zal normaal niet gebruikt worden. Bm wordt door sommige serologische lymetests niet gedetecteerd en door andere wél; dit komt o.a. doordat de bacterie een afwijkend OspA antigen heeft. Lyme serologie testuitslagen die wél positief blijken zullen door de ‘deskundigen’ snel als ‘fout-positief’ worden aangemerkt. Immers: er is geen EM, er zijn geen ‘voldoende specifieke Lyme kenmerken’, een eventuele kweek is negatief dus het kan nooit Lyme zijn. Dat je er desondanks flink ziek van kunt worden, ach … PCR tests zijn wél geschikt voor diagnose van Bm (maar PCR tests die baseren op het OspA gen of andere bij Bm afwijkende genen zullen de bacterie niet aantonen). Ook microscopie zou bruikbaar moeten zijn, voor relapse fever is dat in veel landen een aanbevolen diagnose techniek. Maar volgens de nieuwe CBO richtlijn en het advies van de Gezondheidsraad zijn PCR tests en microscopie voor Lyme ongeschikt, en mogen deze dus niet gebruikt worden om een diagnose te stellen.

Bm zou één van de verklaringen kunnen zijn voor het voorkomen van ‘seronegatieve Lyme’, patiënten die na een tekenbeet geen EM zien, negatief testen bij serologische lymetests maar wél symptomen hebben die op Lyme lijken. Strikt genomen is een Bm infectie inderdaad geen Lyme (want het valt buiten de officiële definitie van de deskundigen) maar dit laat gelijk zien hoe kortzichtig de diagnose richtlijnen zijn. Er zijn ongetwijfeld andere Borrelia soorten en verschijningsvormen waarvoor hetzelfde geldt.

Veel informatie over Bm ontbreekt of is tegenstrijdig, afhankelijk van welke publicaties je gelooft. Dat geldt voor de symptomen, de bruikbaarheid van diagnostische tests en de mate waarin de ziekte bij mensen voorkomt. Het beeld wordt mede gecompliceerd door het voorkomen van meerdere Bm varianten en het regelmatig voorkomen in teken van mix-infecties met Bbsl soorten (die misschien niet altijd gedetecteerd worden). IDSA onderzoekers stellen voorlopig – heel voorspelbaar – dat het om een zeldzame, voor gezonde personen ongevaarlijke en makkelijk te behandelen ziekte gaat terwijl publicaties uit vooral Rusland een heel ander beeld geven.

Update juni 2015:
Inmiddels is duidelijk dat B. miyamotoi (Bm) in grote delen van Europa, Azië en de VS voorkomt in harde teken. Vaak is het percentage besmette teken behoorlijk hoog (gemiddeld 2-3 x minder dan Bb sl soorten), er is dus sprake van een significant risico. Ook komen er steeds meer voorbeelden van patiënten die flink ziek werden van deze bacterie ondanks dat hun afweersysteem in orde lijkt, en soms gaat het dan ook om chronische infecties. In 10-15% van de gevallen lijkt er sprake te zijn van een – meestal afwijkende – EM. Of zo’n sporadische EM toegeschreven kan worden aan Bm of aan een niet gedetecteerde Borrelia mix-infectie is nog steeds onderwerp van discussie.
Wat betreft diagnostische tests valt er – heel voorspelbaar – weinig vooruitgang te melden. Yale is al zeker drie jaar bezig met het ontwikkelen van een Elisa test voor Bm, dat heeft nog niets opgeleverd. Testlab Imugen stelde vast dat een door hen ontwikkelde (experimentele) Elisa test voor Bm in het vroege stadium – als de patiënten zich met de eerste klachten melden – slecht presteert vergeleken met een PCR test. De bestaande Lyme Elisa tests detecteren Bm soms, maar omdat bijna alle Western Blots de bacterie missen – op basis van de Lyme diagnose criteria – worden die aanvankelijk positieve Elisa resultaten uiteindelijk in het tweestaps protocol meestal als ‘fout-positief’ terzijde geschoven. Zelfs de Amerikaanse CDC vermeldt momenteel op haar website dat PCR de enige test voor B. miyamotoi is (maar pas op, niet toegestaan voor testen op andere Borrelia’s!!).

Borrelia miyamotoi in vectors and hosts in The Netherlands
http://www.sciencedirect.com/science/ar ... 9X1630293X

Aangepast: 5 april 2017

Bron: STZ

[Henriëtte]

https://www.youtube.com/watch?v=MBKXunemRZE

Henriëtte

[Henriëtte]

https://www.youtube.com/watch?v=4z6rM_vhB0Y

Henriëtte

[Leia]

Beste leden er waren 2 onderwerpen over Borrelia Miyamotoi ontstaan, deze zijn nu samengevoegd voor de overzichtelijkheid.

[Henriëtte]

Lyme disease without the red rash

“Miyamotoi doesn’t leave the typical warning signs that Borrelia do," says René Bødker, an epidemiologist with the Danish Technical University (DTU) Veterinary Institute in Denmark, part of the international team of researchers behind the new discovery.

If bitten, it causes a type of muscle pain, so-called ‘relapsing fever’. It lasts for several days, and then disappears. It returns about 10 days later -- unusual behaviour for the Borrelia strain typically associated with Danish ticks.

"It is quite rare to develop a rash when you become infected with Borrelia miyamotoi. On top of that, it is unusual to develop a recurring fever. So I don’t think many practitioners will instantly think 'oh, it's a Borrelia infection', and there is a risk that such infections will be overlooked by the doctor," says Bødker.

Henriëtte

[Sproetje]

Bødker:

"It is quite rare to develop a rash when you become infected with Borrelia miyamotoi. On top of that, it is unusual to develop a recurring fever"

Er zullen vast wel mensen zijn die niet steeds maar weer opnieuw oplaaiende verhoging hebben gehad.
Maar ik heb antistoffen tegen Borrelia burgdorferi ss en heb 3 jaar lang niets anders gehad dan steeds maar weer opnieuw terug kerende verhogingen.

Nu heb ik me nooit laten testen voor miyamotoi, maar ik denk dat borrelia burgdorferi ss ook terugkerende koorts kan geven.

Borreliose was van oorsprong sowieso een "relapsing fever" aandoening.
Onder Borreliose vallen alle borrelia's

Of Myiamotoi geen EM kan geven vraag ik me ook serieus af.
Tussen garinii, afzelii en burgdorferi zijn in ieder geval géén verschillen.
Ook heeft het niets met je immuunsysteem te maken wat men lange tijd dacht.

Het ontwikkelen van een EM is nog niet uitgebreid genoeg onderzocht om conclusies te maken

[Henriëtte]

Nu ik alweer een tijdje a.b. neem heb ik een enkele keer een koortsaanval maar voorheen had ik bijna dagelijks enkele uren koorts waarna deze ook weer spontaan zakte.

Stichting Tekenbeetziektes;

Misdiagnoses

De diagnose Lyme is soms moeilijk, zeker als de karakteristieke rode vlek niet is opgetreden. Lumbaal- en bloedonderzoeken geven geen zekerheid vanwege het testen op louter antistoffen. De verschijnselen van tekenbeetziekten zijn zeer divers en hebben vaak een wisselend (golvend) verloop. Mensen lopen in veel gevallen jaren met klachten en krijgen misdiagnoses, vaak omdat de tekenbeet of niet bekend is, vergeten wordt of niet als mogelijk boosdoener wordt gezien.

Ziekteverschijnselen veroorzaakt door tekenbeetziekten worden vaak gemist door ontoereikende kennis. Lyme is een zeer complexe ziekte waar artsen uit overwegingen van tijd dan wel prioriteit niet aan toekomen. Ook krijgen slechts plusminus 50% van de geïnfecteerden een rode vlek (Erythema Migrans). Men gaat ervan uit dat Lyme weinig voorkomt en het is aannemelijk dat ten gevolge van de vele misdiagnoses de cijfers ook relatief laag blijven.
In de medische wereld wordt soms opgemerkt dat Lyme een modeziekte is en sommige medici ervaren het als een last dat mensen denken deze ziekte te hebben.

De ziekte Lymeborreliose wordt wel eens genoemd “de grote imitator”; ze kan vele ziekten imiteren. Patiënten die zich geen tekenbeet herinneren en geen rode kring hebben gehad waaruit kan blijken dat er duidelijk sprake is van de ziekte van Lyme.

Henriëtte

[VerlorengezondheidM]

Klopt het Borrelia Miyamotoi dezelfde genen heeft als de andere Borrelia soorten of ben ik abuis?

[Henriëtte]

Let wel dit is een reportage van het RIVM 31-12-2013

B. miyamotoi en B. burgdorferi sl. behoren tot dezelfde familie van spirocheten, toch zijn er nogal wat verschillen. B. miyamotoi is een relapsing fever spirocheet en lijkt genetisch gezien meer op B. duttoni en B. recurrentis die door respectievelijk zachte teken en kleerluizen worden overgedragen op mensen. (7) B. miyamotoi veroorzaakt geen ziekte van Lyme. Serologische testen voor de detectie van de ziekte van Lyme zijn niet geschikt om een B. miyamotoi-infectie aan te tonen. Net als B. burgdorferi sl., komt B. miyamotoi op het noordelijk halfrond voor in verschillende soorten harde teken zoals Ixodes scapularis (Verenigde Staten), I. persulcatus (Rusland) en I. ricinus (Europa). Op één locatie in Nederland, nabij Zandvoort, zijn al teken gevonden die besmet zijn met B. miyamotoi. (8) In hoeverre B. miyamotoi verspreid is in Nederlandse teken, is nog onbekend. Het doel van deze studie was om te onderzoeken of en in welke regio’s in Nederland mensen worden blootgesteld aan de B.miyamotoi-bacterie door tekenbeten.

Henriëtte